Καβαφική μελέτη

Δημιουργός: giannisanas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δυστυχώς δεν ακούσαμε τον ποιήτή που προειδοποιούσε:
'Κι αν δεν μπόρεσες να κάνεις την ζωή σου όπως θες
τουλάχιστον μην την εξευτελίζεις'
και πονάει τόσο η ώρα της επίγνωσης
πάντα καθυστερημένη
ένα επαρκές χρονικό διάστημα
που να περιλαμβάνει την ατίμωση
σα χτες και σα προχτές και πάλι ξανά.
'Σε καταδίκη είναι όλες οι προσπάθειές μας γραφτές'
και πάλι προειδοποίηση για την ατέρμονη μεταμέλεια
'η πόλη θα σ' ακολουθεί'
η βία του παρελθόντος
το βάρος του στην ψυχή μας
'πως γύρω μας έχτισαν τείχη'
που υποτίθεται πως δε προσέξαμε
'και τα παράθυρα δεν ανοίγουμε'
τόσο που συνηθίσαμε την νύχτα
και μας φοβίζει κάθε αλλαγή
'περιμένοντας' μόνο 'τους βαρβάρους'
για την τελική πράξη της απολύτρωσης
που ποτέ δεν έρχονται
να μας βγάλουν απ' τη φορτική μικρή ζωή
που άλλο δεν αντέχουμε.
'Ας αποχαιρετίσουμε' λοιπόν
'την Αλεξάνδρεια που φεύγει'
ποτέ δεν ήταν δική μας
και ας ξεχάσουμε το ταξίδι
ποτέ δεν ξεκινήσαμε
να βρούμε την Ιθάκη
'και τα σβησμένα κεράκια πίσω μας αυγαταίνουν'
αφήνοντας μας
τη στυφή γεύση
του αναπόφευκτου
θανάτου.

Αισθάνομαι την ανάγκη ενός διευκρινιστικού υστερόγραφου: Ουδόλως αυτή η απελπισμένη ματαιωτική στάση δεν με εκπροσωπεί, δεν είναι παρά μια από τις συνιστώσες της ψυχής μου, που όταν η οδύνη μέσα της γίνεται αβάσταχτη γυρεύει να λυτρωθεί στο ποίημα, μέσω ας πούμε μιας ομοιοπαθητικής μεθόδου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-04-2011