Με μπογιά απ' την καρδιά

Δημιουργός: χρηστος82

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και νά 'μαι ξανά, σε γνωστά σκηνικά,
στο δρόμο της μοναξιάς
καινούριας αρχής, σιωπηρής ανοχής,
στο έλεος της λησμονιάς
Απ' το μέλλον απών, το παρόν…παρελθόν
και οι μέρες να φεύγουν αργά
κι ούτε μια πινελιά, με μπογιά απ' την καρδιά
να μην φαίνεται πουθενά

Είν' αυτό ένα ποίημα, προσεγμένη η ρίμα,
της ψυχής τη φωνή δε μιλά
τετριμμένα στιχάκια, θλιβερά τραγουδάκια
που το μέτρο τους δεν προσπερνά
Τη φωνή της καρδιάς μου, το κενό της βραδιάς μου
θέλω να γιγαντώσεις εσύ
το εγώ μου μαλώνω μ' ένα βλέμμα σου μόνο,
έλα να το κεράσεις κρασί

Είν' η θλίψη συνήθεια, μα τα όνειρα αλήθεια
πότισέ τα να γίνουν ζωή
κι η καρδιά αν πονάει, μ' άλλη μία στο πλάι
το απλό μεγαλείο θαρρεί
Της καρδιάς σου τη λύπη φτιάχνω ένα παραμύθι,
μία λύτρωση για τα παλιά
κι αν δεν ξέρεις το τέλος, της καρδιάς μου το βέλος
δείχνει μες τη δική σου αγκαλιά.

Αα,α,α
Με μπογιά απ' την καρδιά..
Αα,α,α
Στη δική σου αγκαλιά!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2005