Αποχαιρετισμός στον τόπο που γεννήθκε

Δημιουργός: Dimitri Favvas

Ήταν η τελευταία του φορά στην πλαγιάδα, δυο χρόνια πριν. Για όσους τον ξέρατε από το κοινόχρηστο, Τα 101 γενέθλια, ή προσωπικώς, δεν υπάρχει πιά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Είναι ξανά στον τόπο όπου έχει ζήσει
κι έχει στους ώμους του εκατόν τρία χρόνια,
στη γη που δούλεψε και έχει αγαπήσει,
πατά σ’ αυτό το ίδιο το δικό του χώμα.

Σε μιας ελιάς τον ίσκιο βάζω μια καρέκλα
στο μάγουλό του τα κλωνάρια τον αγγίζουν
που καθισμένος τα ‘πιασε στα δυο του χέρια,
δάκρυσε και τα πάντα γύρω του δακρύζουν

έγειρε πάνω στα κλωνάρια το κεφάλι
λίγες στιγμές περάσανε πριν τα φιλήσει
ορθός σηκώθηκε, τα φίλησε και πάλι
και ύστερα δοκίμασε να περπατήσει

τον κράτησα από το χέρι να μην πέσει,
σιγά-σιγά με το ραβδάκι για βοήθεια
όσο περπάταγε δεν είπε ούτε λέξη
και έκανε μισή στροφή γύρω στα σπίτια.

Στάθηκε τώρα στην ελιά την πιο μεγάλη
πασπάτεψε με το ραβδί του τον κορμό της
έγειρε πάνω της μ’ ευλάβεια μεγάλη
και φίλησε κομμάτι από τον φλοιό της.

Είπε, "εδώ ερχόμουνα να ξαποστάσω
τα μεσημέρια ξάπλωνα εδώ στον ίσκιο
ποτέ μου πια εδώ δεν θα ξαναξαπλώσω
τα χρόνια που περνάνε δεν γυρίζουν πίσω

όλ’ η ζωή μου είναι μόνο μία μέρα
ξημέρωσε και τώρ’ αρχίζει να νυχτώνει
ηλιοβασίλεμα και χάνεται η μέρα
και η δική μου όπου να ‘ναι τελειώνει"

Γυρίσαμε ξανά στην αρχική μας θέση
και στις καρέκλες κάτσαμε ξανά οι δυο μας
ο ήλιος ήταν έτοιμος να βασιλέψει
και κάναμε αναδρομή στο παρελθόν μας

μίλησε για τα πρώτα παιδικά του χρόνια
για τότε που πολέμησε στη Αλβανία
για τη σκηνή του που την έστηνε στα χιόνια
τη στέρηση, την πείνα και την αϋπνία

και κουβεντιάσαμε ώρα πολλή οι δυο μας
και στο σκοτάδι διαφωνήσαμε λιγάκι
και είπε: τελειώνει ο προορισμός μας
ας πάμε τώρα να ξαπλώσω στο κρεβάτι.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΑΒΒΑΣ 1906-2011
[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-04-2011