Ο αρμενιστής

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έμεινα ξέμπαρκος για χρόνια στα Χανιά.
Νοιώθω, το αίμα μου αρρωσταίνει μες στις φλέβες,
κι έβαλα μάτι, μη με πιάσει η βασκανιά.
Άλμπουρα βλέπω σαν κοιμούμαι και πανιά,
κι απ' το λιμάνι να κινούν θωράω τις λαίβες.

Της Σαρακίνας τα παζάρια πεθυμώ,
στους μιναρέδες τον ιμάμη και τον κράχτη.
Κάποια φορά με πειρατές που έκανα στάχτη,
στην Κορσική -θυμούμαι ακόμη με θυμό-
'νιους καπετάνιου το σκαρί, που του 'χα άχτι.

Άτιμο πράμα η μοίρα άμα το φανταστείς...
να θέλει πάντα να σου παίρνει το τιμόνι!
Έχουν περάσει -ούτε πια ξέρω- πόσοι χρόνοι,
εγώ... κουρσάρων ο δεινός ο αρμενιστής,
και μπουκανιέρων το φαρμακερό κανόνι.

Αναστορούμαι καραβιές στη Βενετιά,
με εμπορικό, παιδί, που 'χα κινήσει ναύτης.
Του κόσμου αν έλπιζα να βρω την εσχατιά,
μόνη παρέα μου μείναν τώρα δυο γατιά,
και κάποιος πίθηκος πια γέρος και κουτσαύτης.

Μαύρο είναι το ένα το γατί, το άλλο φρογό.
Και σε ρωτάω, άμα μπορείς να μου απαντήσεις...
δε σε κοιτούν, γιατί, στα μάτια, αν τους μιλήσεις;
Θα τρελαθώ, έρμος έτσι που μονολογώ,
και ταξιδεύω μες σε πέλαγα αναμνήσεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2005