Φωτιά που καίει

Δημιουργός: vero_, Βερόνικα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Θα σε κυνηγάω μα τίποτα δεν θα φτάνει τον μακρύ δρόμο της αβύσσου σου..
Όσο κι αν καίει το κορμί από λαχτάρα, τα φτερά θα με δροσίσουν
με μια λάβρα μοναχά, με τη θύμησή σου να ζητά μια ευεργετική ψιχάλα,
θ’ αναζητώ ότι δεν μου πες να φυλάξω και μες τον ίσκιο σου τις σκέψεις σου θα βρω.
Και μια μικρή βροχούλα να απαλύνει τη ψυχή όπου υπάρχεις, αφού δεν έφυγες ποτέ.
Σε περιμένω σε ένα όνειρο ξανά ν’ ανταμωθούμε και ο εφιάλτης να μας δέσει τα δεσμά.
Στο τρόμο τον φανταστικό να λύσουμε τα μάγια και ξαφνικά να δω το φώς.
Μα κάποιοι εφιάλτες δυστυχώς δεν τελειώνουνε με το άνοιγμα των οφθαλμών μας ..
Εκεί στη φλόγα που θα καίει το μυαλό μου θα ψάχνω ελπίδες για φωλιές.
Μέσα στη γέννηση οι πληγές θα’ ναι τα βρέφη και όλα τα βάσανα νονές.
Κανένας λόγος δεν μπορεί να μου εξηγήσει πως χάσαμε απότομα τις λέξεις.
Κι έξαψη με τις μέρες συναντά την ομορφιά της όψης σου και γίνεται γλυκιά.
Άλλη μια μέρα που πονάω, άλλη μια μέρα αιμορραγώ και ολοκαύτωμα έχω γίνει.
Λένε πως η φωτιά δεν αρμόζει στον παράδεισο μα εσύ φωτιά μου είσαι ο παράδεισος..[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2011