Το ρολόι μου

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Ίσως κάποτε μελοποιηθεί κι αυτό το ποίημα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απ’ όλα τα πανάκριβα ρολόγια μου,
που τα φορούσα τότε που κυκλοφορούσα
με αμπιγέ κοστούμια και μοιραίες γυναίκες,
ένα μονάχα, τώρα λειτουργεί.

Ένα μονάχα αργοκινεί τους δείχτες του
αντιστεκόμενο στην εγκατάλειψη, στην αδιαφορία,
στου χρόνου
την παραίτηση.

Ακόμα λειτουργεί… Χτες βράδυ,
τρόμαξα! Νόμισα πως είχε σταματήσει!
Το πήρα στα χέρια μου, τ’ ακούμπησα στ’ αφτί μου,
ώσπου άκουσα τ’ αμυδρό τικ-τακ του.

Το υπερβολικά αμυδρό, τ’ άρρωστο.
Δε βρήκα κουράγιο να ελέγξω την ημερομηνία,
– σάμπως θυμόμουν πόσο ήταν;
Σκέφτηκα, «λειτουργεί» και τ’ άφησα πάλι.

Λειτουργεί αυτό, λειτουργώ κι εγώ.
Μας έχουνε ξεχάσει, μα λειτουργούμε.
Διατηρώντας την ελπίδα πως, σύντομα
θα επανέλθουμε…

Φτάνει να κρατάμε ακριβοδίκαια τα δευτερόλεπτα,
τα λεπτά, τις ώρες.
Και, προπαντός, να μη χάνουμε
ποτέ, την ημερομηνία.

Τούτο το τελευταίο, είναι πολύ σημαντικό!...

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2011