Το κενό

Δημιουργός: Υπερευαισθητηρας, Γρηγόρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σπρώχνω με τη σκέψη εμπρός
σπρώχνω πίσω
σπρώχνω πάνω
κάτω
μα τίποτε - των ορατών - δεν απομακρύνεται.
Αναζητώ.
Πού πήγε το ερωτημα;
Σαν ένα ψεύτικο φύτρωσε
στο μαγνητη γη τριαντάφυλλο,
ονομα του, αδιαφορία.
Καθώς το φρυγω,
η φυτογη του στροβιλίζεται,
σχηματίζει μια φλέβα νέου
αποδημητικου κενού
πάνω απ' τις ομπρέλες
και τ' ακαρπα γέλια.
Με σθένος αναζητω.
Μέχρι τα κοκαλα μου να μυρίσουν χώμα.
Μα θα 'χω ζυμωσει το κενό
με αίμα κι απορία.
Τη μορφή θα τη δώσει ο καθένας χωριστά
και τότε θα φωναξω:
Μ 'ακούς νεογέννητε καημε;
Κι αν φύγεις,
ασε ένα φως αναμμένο
να μαρτυραει ότι κάποιος υπήρξε,
ότι κάποιος πόνεσε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2011