Παλεύοντας για ζωή

Δημιουργός: mytilinia, georgia simini

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ

Κορμί που μάζεψε στου χρόνου το σεργιάνι
και μάτια ίδια με φωτιές, που έχουνε σβηστεί.
θολές εικόνες μοιάζουνε τα πάντα να είν' τριγύρω
και σαν πουλιών νανούρισμα, των άλλων η φωνή.

Δεν ξέρω αν εγέρασες ή αν τώρα εγεννήθεις
γιατί είναι ίδια η ανάγκη, γι' αγάπη και στοργή.
Ντρέπεσαι λες σήμερα, για τούτο σου το χάλι
και σαν ταινία η ζωή, τρέχει στη στιγμή.
Δεν ξέρω τι μπορώ να πω, για να σου δείξω αγάπη
αν πρέπει να' μαι δυνατή ή ευαίσθητη πολύ
μα ένα δάκρυ σκέπασε, απόψε τη ψυχή μου
κι αυτό το δάκρυ κύλισε, μαζί μ' ένα γιατί.

Πολύ σε αγαπάω, ψιθύρισα καλή μου
σε χαίδεψα στο πρόσωπο, σαν να' σουνα παιδί.
Ένιωσα δύναμη πολλή, να στέλνω μ' ένα χάδι
σαν να σου φύσηξα μ' αυτό, αγάπη για ζωή.

Τα χέρια σου αγωνιούν, ζητούν να ψαχουλέψουν
την κάθε μου ακρούλα, σε τούτο το κορμί
φαίνεται να γνωρίζεις ποια τώρα σου μιλάει
μα θέλεις να το μάθεις, ξανά με την αφή.
Σου είπα σ' αγαπάω, εδώ θα' μαι και πάλι
μα κάνε κι εσύ λιγάκι, αν θες, υπομονή.
Ξέρω πως θ' αντέξεις, πως θα τα καταφέρεις
εσύ τώρα γλυκιά μου, που μοιάζεις σαν παιδί.

Τι τάχα να σκέφτεσαι, με νου που πια χωλένει
τι τάχα πια να νοιώθεις, με μια ψυχή που ξεψυχεί
τα όσα έζησες γλυκά, άραγε να θυμάσαι
ή μήπως να σβηστήκαν κι αυτά σε μια στιγμή;

Ποιος τάχα να σε πλήγωσε, άραγε να θυμάσαι
και άραγε πια ποθείς, να ζήσεις δυνατή
ή μήπως προτιμάς, ήσυχη να πεθάνεις
να γίνεις για εμάς, ανάμνηση πικρή;
Το καλοκαίρι είν' κοντά, μα και τόσο μακρυά σου
και θέλει να' χει η καρδιά, ατσάλινα φτερά
να μάχεται τον θάνατο, στον πόνο να καλπάζει
και μ' ένα της χαμόγελο, ζωή να ξεφυσσά.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-05-2011