Πατρίδα

Δημιουργός: echo

Δημοσιεύοντας τους πρώτους ποντιακούς μου στίχους, έκρινα σκόπιμο να παραθέσω το ποίημα αυτό-ύμνο στον ποντιακό ελληνισμό-του Καβάφη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

«Αυτές τις μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια
για τ' άθλα των κλεφτών και τους πολέμους
Πράγματα συμπαθητικά, δικά μας, γραικικά.
Διάβασα και τα πένθιμα για το χαμό της πόλης.
Πήραν την πόλιν, πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη.
Και τη φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν
ζερβά ο βασιλιάς και δεξιά ο Πατριάρχης
ακούστηκε κι είπε να πάψουν πια.
Πάψτε παπάδες τα χαρτιά και κλείστε τα Βαγγέλια.
Πήραν την πόλιν, πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη.
Όμως εκείνο που με άγγιξε πιο πολύ
ήταν το άσμα το Τραπεζούντιο με την παράξενή του γλώσσα
και με τη λύπη των Γραικών των μακρινών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν πως θα σωθούμε ακόμη.
Μα αλίμονο μοιραίον πουλίν
από την πόλη έρτε
μες σο φτερούλιν' αθ εν' χαρτίν περιγραμμένον
κι ουδέ σην άμπελον κονεύ μηδέ σο περιβόλιν
επήεν και εκόνεψεν σου κυπαρίσσ' τη ρίζαν.
Οι αρχιερείς δε δύνανται ή δε θέλουν να το διαβάσουν
Σέρας υιός γενήκασεν αυτός που το παίρνει το χαρτί
Και το διαβάζει κι ολοφύρεται
Σίτα αναγνώθ' σίτα να κλαίει
Σίτα να κρούει την κάρδιαν
Να αλί εμάς να βάι εμάς
η Ρωμανία πάρθεν.»

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

...........................................................

Τ' ομμάτ(ι)α μ' δάκρ(υ)α κι κρατούν
το πρόσωπο μ' γομώθεν
τη ψύσι μ' ο αναστεναγμόν
καμίαν κε λαρώθεν.

Σο' όνειρο μ' ‘λέπω τα ρασά σ'
πατρίδα μ' ντο λιβώνε
άμον ντο σκούμαι χάραμαν
σο ομμάτ(ι)α μ' κι σουμώνε.

Σα χώματα σ' να εβρίουμνε
ν' ακούγω τα πουλόπα σ'
σ' ορμία σης να ξαποστώ
να πίνω ασά νερόπα σ' .

Να έμνεν αετόπουλον
να πέτανα σον τόπο μ'
και μ' έναν ματοτέρεμαν
να έβρηκα τ' αρνόπο μ'.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2005