Πέτρα

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι η καρδιά μου βαριά σαν την πέτρα,
που ράγισε στην ερημιά.
Τριγύρω μου κόσμος πολύς – στα δυο μέτρα,
μα ελπίδα δε βρίσκω καμιά.

Κι έρχονται νύχτες π’ αγέρας σφυρίζει
και μπαίνει απ’ τις χαραγματιές.
Με παίρνει, με σέρνει και με στροβιλίζει,
να βγω στ’ Α-Γιαννιού τις φωτιές.

Άκου το γέλιο τους, άκου το γλέντι,
τον ατίθασό τους χορό.
Θωρώ να χιμάει κάθε νιο και λεβέντη
κι εγώ να χαρώ δεν μπορώ.

Τέτοιες στιγμές, σκαρφαλώνω στις μύτες
των ακροδαχτύλων του νου.
Και των νεφώνε κρυφανοίγω τις σήτες,
να πιω μια σταγόνα ουρανού.

Έχει από χρόνια πετρώσει η καρδιά μου
και λείπεις στη χώρα σου, εσύ.
Ραφτάδες σού ράβουν τα πέπλα του γάμου
και νάνοι σού φέρνουν κρασί.

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-05-2011