Μάνα

Δημιουργός: χρήστος

επανάληψη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μάνα σου στέλνω μια γραφή γραμμένη μ’ αίμα
χαμένος είμαι μες τα ίδια και τα ίδια
μα όλο πετά η σκέψη μου στα περασμένα
ξεσκόνισέ τα παιδικά μου τα παιχνίδια…

Πνίγομαι πια μέσα στον ίδιο τον εαυτό μου
χωρίς να το αισθανθώ μέρα με την ημέρα
κόβοντας τ’ οξυγόνο από το σκάφανδρό μου
μαμά δεν έχω πια καιρό δεν έχω αέρα

μέρες βαριές και σαν να σκούριασαν κι οι μνήμες
μεσ’ σε κουτάκια δες συλλέγω τις σιωπές μου
Ξύπνα με το πρωί και τράβα τις κουρτίνες
«είν’ ώρα για να πας σχολείο, σήκω γιε μου»

μόνο μια χάρη σου ζητώ μη μου γεράσεις
γιατί έχω ανάγκη απ’ τη δική σου παρουσία
να με χαϊδέψεις στα μαλλιά, να μου γελάσεις
και να μου μάθεις ποια τα’ ανούσια, ποια η ουσία

κοίτα τα’ αστέρια είναι κοντά, δίπλα η σελήνη
μα προτιμώ απ’ το τρέξω να τα αγγίξω
στην αγκαλιά σου να ζητήσω την γαλήνη
μέσα της να με σφίξεις κι εγώ να σε σφίξω

Μάνα σου στέλνω μια γραφή γραμμένη μ’ αίμα
πιασμένος είμαι μες τα δόκανα του κόσμου
άραγε ήταν νύχτα τότε που με γέννας
κι είναι ταγμένος στο σκοτάδι ο εαυτός μου;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2011