Τριλογίας μέθεξη

Δημιουργός: ΜΝΗΜΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

06.48΄41΄΄ 6/5/2011

Εκεί ψηλά στην κορυφή ανάμεσα στ’ αστέρια,
ένα ξωκλήσι πέτρινο, απέριττο και άσπρο,
με λίγ’ ασβέστη πάνω του και μύρια Καλοκαίρια,
ίδιο λαχτάρα μας κρυφή και Σωτηρίας κάστρο,

δίχως πολλούς προσκυνητές, μον’ κανά δυο τσομπάνους,
δυο καντηλάκια γυάλινα και χάρτινες εικόνες,
με δίχως χρυσοποίκιλτα βιτρό και με εράνους
και πανηγύρια και γιορτές, μόνο μες τους αιώνες,

στον Αϊ Γιάννη του Βουνού, τον Άγιο Θεολόγο,
σεμνό με ταπεινότητα και αφιερωμένο,
από το που ‘χε κύρη του, τον κυρ Παλαιολόγο
κι ήταν θρονί του Ουρανού, λιτό κι ευλογημένο,

ως και τα σήμερα βαστεί, εκειές τις παραδόσεις
κι ιερουργεί ο Άγιος, μ’ Αγγέλους βοηθούς του,
τηρώντας τις ανθρώπινες, αυτός υποχρεώσεις,
δίχως ποτέ να κουραστεί, για ξένους και δικούς του…..

20.49΄20΄΄ 6/5/2011

Ανάσα την ανάσα σου, μετράω την πνοή σου,
αυτή που πίνεις λαίμαργα, βαθειά απ’ την ψυχή μου
και είναι πια ανάσα μου, μον’ η αναπνοή σου
κι όλος ο Γαλαξίας μου, εσύ ζωής πνοή μου….

Κι από το φως στα μάτια σου την ύπαρξη θηλάζω
και Ουρανούς και πέλαγα με χρώματ’ αρμενίζω
και γίνομαι ολόκληρος φτάνει να σε κοιτάζω
κάθε χαρά απόλυτη και μ’ έρωτα γεμίζω

και νοιώθω και τα κύτταρα ετούτα του κορμιού μου
ν’ αναζητούν τα κύτταρα απ’ το δικό σου σώμα
και γίνεται το είναι σου μέρος του εαυτού μου
και το φιλί σου μέθεξη, ονείρου μου κι ακόμα,

όλα τα πριν που πίστευα, με δίχως σημασία
κι ένα πιστεύω μου ‘μεινε, μόνον ο έρωτάς σου
κι αναζητώ σ’ αυτόνανε και νόημα κι ουσία,
γιατί πετώ πια πλάι σου και μόνον με φτερά σου….

07.11΄11΄΄ 9/5/2011

Παλεύοντας μ’ αγέρηδες και κύματα του κόσμου,
στις θάλασσες της ύπαρξης και στα στενά του νου μου,
σηκώνω μες την θλίψη μου, φωνή και λέω δός μου
ότι σου ζήτησ’ όνειρο, με πάθος Του Θεού μου

και Κειος απλά κοιτώντας με, μου χάιδεψε τα μάτια,
μ’ εικόνες από έρωτα και ζήσης υποσχέσεις
και πήρε απ’ το αίμα μου, τα άγια σου κομμάτια
και σύνθεσε εικόνα σου, όπως προτού μ’ αφήσεις

και πάλι ξαναπλάθοντας, μία χαμέν’ αλήθεια,
που δίπλα μου στεκότανε, γλυκά χαμογελώντας,
αχ Θε μου και να ήτανε πραγματική αλήθεια,
θα γύρναγα στην ύπαρξη αληθινά πετώντας

και μου ‘πε πως ο έρωτας, που φεύγει ‘πο κοντά σου,
ποτέ αλήθεια κι έρωτας δεν ήτανε για σένα,
απλά ένα συναίσθημα σκιάς στα όνειρά σου,
κι αρχή να ψάξεις γύρω σου μάτια για σε πλασμένα…..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-05-2011