Απάτη;

Δημιουργός: maniauri, Γιώργος

Καλό απόγευμα σε όλη τη στιχοπαρέα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Απάτη ;[/B]

Στέρεψαν τα γραφόμενα,
μαζί και το μελάνι,
δε βγάζω άλλα δάκρια,
κι ο ύπνος δε με πιάνει.

Σου έγραψα πολλές φορές,
μα απάντηση καμία.
Με ξέχασες κι αποζητώ,
πάλι μια ευκαιρία.

Σε ψάχνω μεσ' στο είναι σου
μεσ' στης ψυχής σου τα γραμμένα,
στ’ αστέρια είδα το βλέμμα σου
που τo ‘ριχνες σε μένα.

Επάνω στο άψυχο χαρτί
έγραψα τ όνομά σου,
και πήρε σάρκα και πνοή
και βρέθηκα σιμά σου.

Σ’ ακούμπησα, μ’ ακούμπησες,
σε φίλησα στο στόμα,
αγνώριστη η γεύση του!
άλλο έχει τώρα χρώμα.

Ταράχτηκα, τσιμπήθηκα,
τίναξα το κεφάλι,
στο μαξιλάρι έσκυψα,
μα δάκρια είχε πάλι.

[B][I]Λες να ‘τανε απάτη;[/I]
Εμείς είμαστε αγάπη![/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-05-2011