Ποίημα με δυο σημειώσεις

Δημιουργός: ΑΠΡΙΛΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποίημα με δυο σημειώσεις



Μια μέρα μέσα και μας έρχεται μια τρέλα,
κι αμέσως βγαίνουμε μια βόλτα μέσ' στην πόλη.
Φαντάσου τώρα την μητέρα σου που μένει
κλεισμένη σ' ένα δυαράκι χρόνια τώρα.


Μια σκοτεινή σιωπή του χρόνου που διαφεύγει.
Κυνηγημένος και με τρύπιο εισιτήριο.
Έλα Χριστέ και καν' το χέρι μονοπάτι,
φλέβα-ρυάκι για το φωτεινό σου αίμα.


Γυρίζω πίσω για να βρω χνάρια του χρόνου,
μ' άχρηστες σκέψεις στο μυαλό μου σταθμευμένες.
Μου δίνει ανάσες το χωριό μου ο Κάτω Θόλος,
με χίλιες-δυό ασπρόμαυρες φωτογραφίες.


Βραδάκι κλαίω στο μπαλκόνι
για το χαστούκι τού πατέρα
και στο μικρό δωμάτιό μου
μπαίνω μαζί με το φεγγάρι
και με τα δάκρυά μου γράφω
ποίημα για μέγάλο πόνο.


Μια χιονοθύελλα στον Άγιο Βαρνάβα
και 'γω φαντάρος με χαμένο μονοπάτι.
Είχε το θάρρος μου χαθεί μέσα στο χιόνι,
στην ερημιά, στη σιγαλιά της άσπρης νύχτας.


Σημ.1.Καλοκαίρι του 1966 και το ποίημα που έγραψα,
είχε τίτλο "Μεγάλος πόνος"(για την προσβολή που
ένιωσα)..
2.Είχα βγει για να αλλάξω τους σκοπούς στο βουνό.Απέναντι η Χαλκίδα.Δεν φώναξα,
δεν ζήτησα βοήθεια.Υπήρχε κίνδυνος μεγάλος να πάω
σε εντελώς λάθος κατεύθυνση.Κάποια στιγμή είδα
το αχνό φως στον ηλεκτρικό στύλο που ήταν έξω από το Κ.Ψ.Μ.
και τέλειωσε η περιπέτειά μου.(Ιαν. πρέπει να ήταν, του 1978)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

26-29/12/2010

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-05-2011