Παρέα

Δημιουργός: azoritis, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φοράς και πάλι της αθώας νύχτας τα κουρέλια
στα αστέρια για μια σου φορά ακόμα τραγουδάς
χαθήκανε μου λες για πάντα της ζωής τα γέλια
σε βαραίνουνε τα χρόνια και σκυφτά πως περπατάς.

Σκοτάδια δράκοι γλείψανε και της καρδιάς τα τέλια
μες στις σάπιες νότες τους πολύ, πολύ, αγκομαχάς
δεν έχει τώρα λες ο ουρανός ανθούς κι'αμπέλια
πίκρα φέρνει το κρασί τους και με δάκρυ το ρουφάς.

Μα πως φθάσαμε λες τόσο κάτω τελικά
και χάσαμε τις άσπρες μέρες κι'όλα μας τα λόγια τα ωραία
μα κι'αν είναι όλα γύρω μας τρομαχτικά
θα ζήσουμε και θα τα σβήσουμε να ξέρεις μάτια μου παρέα.

Κρατάς της νύχτας πάλι όπλα στα μικρά σου χέρια
και της μέρας μας το φως ανάποδα πυροβολάς
σκουριάσανε μου λες της νιότης κείνα τα μαχαίρια
τα σχοινιά μας πως θα κόψουμε που δένουν σαν βραχνάς.

Μα ένα θα σε ξαναπώ δεν σβήνεται η τρέλλα
κι'αν βαραίνουνε οι ώμοι όρθια να περπατάς
κι'η μέρα και η νύχτα και το φως σου λέει έλα
με το αίμα της καρδιάς να πάρεις ότι αγαπάς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-05-2011