Για να κοιτώ τον ουρανό

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

να ξέρω πως υπάρχεις...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Για να κοιτώ τον ουρανό[/B]

Λαξεύω του στίχου την ηχώ
και λιτανεύω με το άρωμά της,
την τελευταία χάρτινη ομορφιά,
που κουβαλά το σμήνος των αγγέλων
κάτω από τη μασχάλη της.

Ένα μπουκέτο λογισμών,
ξεκολλά από το χώμα που ρίζωσε,
θαρρώντας πως θα ξεδιψούσε
μ’ ένα παντοτινό βάμμα,
που θα πότιζε τα άνθη του.

Στενάζει η μελωδία κάτω απ’ τ’ ασπρισμένο χείλι
-αλλόκοτη που ακούγεται-
Ξεθωριασμένες νότες,
πλανιούνται αόριστα, μες στο μουρμουρητό της σιωπής,
αναζητώντας το κούρδισμα της ψυχής τους.

Μες στη σιγή ακούω τις σαϊτιές,
που ματώνουν το ρυθμό του τραγουδιού που έπλασα,
για να μυρίζω τη βροχή και τον αγέρα,
για να θωρώ τις αστραπές κι’ όμως να χαίρομαι,
για να με πνίγει ο καπνός και όμως να αναπνέω,
για να κοιτώ τον ουρανό, να ξέρω πως υπάρχεις.

Μες στη σιγή μονολογώ:
Να το μπορείς;
Να θέλεις;
Να ξέρεις;

Ανοίγω το παράθυρο.
Ένα άσπρο πουλί ανεμίζει τα φτερά του,
κρατώντας στο ράμφος του
τη μελωδία του τραγουδιού που έπλασα.

Κοιτώ ψηλά τον ουρανό, το ξέρω πως υπάρχεις!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2011