Ενα γιατί

Δημιουργός: elena351, ΕΛΕΝΑ Λ.

Καλημερα στιχοπαρεακι ,Μάης μήνας να περνάτε καλά !"( Ίσως ποτέ δεν πάρω απάντηση στο" γιατί"μα ίσως πάλι ο χρόνος το σβήσει ")

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η σκέψη χάθηκε στης αντηλιάς τα χρώματα
θέλησε ν΄ αφαιθεί.....
Η ανάσα έχασε τη δροσιά της , την επήρες μαζί σου
στο τελευταίο φιλί .....
Άφησα το δάκρυ μου να κυλήσει πάνω στο κίτρινο της καλαμιάς
να δέσουν καλύτερα τα στάχυα του χρόνου, να κάνουν μεγαλύτερες
θεμωνιές για περισσότερη σοδειά .....
Τα όνειρά μου άρχισαν να χάνουν τη λάμψη και τη γυαλάδα τους
τ΄ασημί τους χρώμα άρχισε να μαυρίζει ....
Η καρδιά μου ξημερωβραδιάζεται στο περβάζι του παραθύρου
δίπλα στη βουκαμβίλια με το γλυκό φούξια χρώμα των ανθών της
και τα μυριάδες αγκάθια , όπως ακριβώς εκείνα που μου μάτωσαν
τα δάχτυλα, προσπάθώντας να τα ξεριζώσω ένα ένα απο το φλοιό
της καρδιάς μου ....
Ακόμη υπάρχουν τα σημάδια εκείνα.....
Κι οι μήνες κεντούσαν υφάδια για της σιωπής τ'αρραβωνιασματα
Στοίβες τα πάνωπροικια της και καρπερούσαν τον λόγο σου.....
Τα πάντα χωρούσαν μέσα στο θολό βλέμμα σου ,η ελπίδα,το χαμόγελο
η χαρά ,η λύπη ,ο χαβαλές ,το φλερτ ,το φιλί,ο έρωτας ,η αγάπη ,το χάδι
το τρυφερό άγγιγμα στο χέρι με το σφίξιμο των δακτύλων ,ακόμη και μια
Λέξη γραμμένη σε μια κόλλα χαρτί πάνω στο γωνιακό μαρμάρινο τραπέζι
Γραμμένο στα αγγλικά " I LOVE YOU " ποτέ δεν έμαθα αν είχε γραφτεί από
Τα δικά σου χέρια η από κάποιον της παρέας σου ......κι όμως όλα αυτά κι αλλά
Πολλα χωρούσαν μέσα σου εκτός από μένα .....
Απέμεινα να σε αναζητώ στα χρώματα κι αρώματα της γης μας .....
Στο κατακόκκινο της βαρυφορτωμένης γέρικης κερασιάς ,στο φρέσκοσκαμμενο
Χώμα των χωραφιών ,στη μυρωδιά της φρεσκοκομμενης καλαμιας που τη νοτισε
Η απότομη βροχή ......μα ήδη τα πουλιά είχαν φτερουγίσει .....
Κι ερχόταν Αύγουστος που θα μοίραζε λύπη και δάκρυα .....κι εγώ με μια προσευχή
Στα χείλη, να σε δω γιατί σε λίγο θα αγρίευε ο καιρός και το κύμα θα αλυχτουσε με βία
Και θα θέριευε αφριζοντας .......ο κύβος είχε ήδη ριφθεί ......
Χρωστούσαμε ο ένας στον άλλον δυο λέξεις ......μα οι δικές μου θα σε κερνούσαν πίκρα
Ένα αντίο είναι πάντοτε μουντό κι άχαρο ....και περισσότερο όταν της ξενιτιάς το βάσανο
Τρυπάει τα σωθικά σου ......μα όσο και να σε έψαξα στην οχλαγωγία και το συνωστισμο
Του Δεκαπενταύγουστο δεν ήρθες δεν ανταμώσαμε ποτέ κι έμεινα να μετρώ αναμνήσεις
Και να μου βγαίνουν πάντα λειψές ......κι έτσι το υπόλοιπο διάστημα ....
Η ψυχή μου ντυμένη νεράιδα πηγαινοέρχεται στο δωμάτιό σου
παρακολουθώντας εσένα να βολεύεσαι στο σήμερα προσπαθώντας
να γρασάρεις τα σχέδια σου για το άυριο....
Που ξέρεις ....ίσως η συνείδηση ξυπνήσει απο τη χειμερία νάρκη της
και οι ενοχές σου την έχουν στημένη στη γωνία με χιλιάδες ερωτήσεις
και η πρώτη μάντεψε ......ΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ????

....@....

18-05-2011

ΕΛΕΝΑ Λ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-05-2011