Η Προσφυγιά της Κοκκινιάς

Δημιουργός: maniauri, Γιώργος

Θαμπές αναμνήσεις των προσχολικών μου χρόνων

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B] Στη μνήμη τους [/B]


Γεννήθηκα στην Κοκκινιά σε κάποια συνοικία.
Μου είχε πει η μάνα μου, ήταν και δυό θηρία!
Πλησίασαν, δεν μ’ άγγιξαν, με φύλαξαν αντάμα
και μου ‘δωσαν μια δύναμη που κουβαλάω πάντα.

Στην πονεμένη Κοκκινιά που ‘ναι τα προσφυγάκια
μου δώσανε μεταλαβιά και γίναν φιλαράκια.
Κλαίγανε για τον τόπο τους που τόσο αγαπούσαν
κι αν τόσα χρόνια πέρασαν, ακόμα τον ποθούσαν.

Καημούς συνάντησα πολλούς! Σμυρνιές γεμάτες θλίψη
χάσανε άνδρες και παιδιά κι έρμες βρεθήκανε στη ζήση.
Παιδάκια χάσανε γονείς τα δέρνει η ορφάνια
λυπήσου τα Παρθένα μου και σβήσε τους το κλάμα

[B]Η προσφυγιά στην Κοκκινιά μέσα σε σπίτι χαμηλά
με τις ανήλιαγες αυλές κλαίει με πόνο για το χθες.
Πάνε και συ αν θες!
Περάσανε οι προσμονές κακά μαντάτα είχαν κι οψές
θανατωθήκαν όλοι σ’ εκείνο το περβόλι![/B]
Κλάψε και συ αν θες!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-05-2011