Έκτωρας

Δημιουργός: ΓΙΑΝΝΗΣ Κ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B][I]Το φεγγάρι απόψε παίζει κρυφτό με τα σύννεφα.
Μία λανθάνουσα ηλεκτρική εκκένωση με ξυπνάει από ακούσιες ονειρώξεις.
Πεθαίνω κομμάτι-κομμάτι.
Για να μη το καταλάβω.
Το πρωί που θα ξυπνήσω θα φτιάξω καφέ και μετά θα δώσω μία γροθιά στο καθρέπτη.
Να καρφωθούν κομμάτια γυαλιά βαθιά στη γροθιά μου.
Μήπως πονέσω.
Μήπως τρέξει έξω μαζί με το αίμα ο πόνος.
Νέκρωσαν με τα χρόνια, λέξεις, συναισθήματα,οι απολήξεις των νεύρων μου.
Και έμεινε μόνο η παγωμένη και αδιάφορη ματιά στη θέση όλων.
Σκατά.
Χαμένα τα έχω.
Είναι που απόψε ήθελα το χοντρό σου κεφάλι πάνω στο δεξί μου γόνατο.
Να προσπαθούμε να δούμε μαζί το φεγγάρι.
Αμίλητοι.
Τις καταλάβαινες αυτές τις σιωπές, τις ένοιωθες.
Και την ψυχή στη μουσική ένοιωθες και άκουγες με τις ώρες.
Αχ ρε Έκτωρα.
Εσύ να λείπεις και εγώ να παλεύω με όλα όσα με κρατάνε και δε με αφήνουν να βγώ και να φωνάξω:
Θάνατος στους δολοφόνους.
Να σκίζει η φωνή μου τη νύχτα έχοντας την οργή που με κόπο συγκρατώ.
Ούτε να κοιμηθώ θέλω, ούτε να μένω ξύπνιος.
Ακόμα σε ακούω τις νύχτες να τρέχεις στην αυλή πάνω -κάτω.
Τόσες απώλειες σου έλεγα...και τώρα και εσύ.
Και ούτε αναρωτιέμαι αν υπάρχει παράδεισος για σκύλους και που τρέχεις τώρα δε με νοιάζει.
Με νοιάζει που δεν είσαι εδώ και ήρθε το καλοκαίρι με τα μεγάλα φεγγάρια.
Αυτά που μας άρεσαν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-05-2011