Ήθελα να γίνω

Δημιουργός: kin, Γιωργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμαμαι καποτε,
οταν ημουνα μικρουλης,
ηθελα να γινω ποιητης...
Το ηθελα πολυ, παρα πολυ
δεν μπορεις να φανταστεις ποσο.

Μονο να...
δεν θυμαμαι,
ηταν πριν η μετα,
απο τοτε που ηθελα να γινω πυροσβεστης
Παντως θυμαμαι σιγουρα,
καποια στιγμη αργοτερα,
ηθελα να γινω πιλοτος στην Formula 1
Κι ειχα κι απαιτησεις
Ηθελα να εκθρονισω τον μεγαλο Niki Launda
Να του παρω τα σκηπτρα και να ηγηθω...
Αλλα παρηλθε και αυτο,
Τα ονειρα αλλαξαν, ωριμασαν και ετσι ειπα να γινω πιλοτος ξανα,
αλλα πιλοτος αεροπλανων ετουτη την φορα
Ειχα και τα μεσα βλεπεις,
ε σαν παλιος συναθλητης του Niki Laounda,
δεν θα ηταν δυσκολο να προσληφθω ως πιλοτος στην Launda Air που ηταν δικης του ιδιοκτησιας

Μετα πεταξε κι αυτο(το ονειρο λεω, οχι το αεροπλανο)
Αλλα εγω εκει, ακλονητος
παρεμεινα πιλοτος,
Πολεμικου αεροπλανου αυτη την φορα
Μα καλα τι super ηρωας που ημουν...
Επρεπε να εισαι απο μια μερια να με δεις,
να με θαυμασεις,
πω πω...κανεις δεν μου κουνιοταν
τους κατεβαζα ολους στο πιτς φυτιλι
Αργοτερα πηρα και προαγωγη
κι εγω και τ'ονειρο
και εγινα στρατηγος κι αρχιστρατηγος και βαλε..
Καλα ποιος Μεγαλεξανδρος μου λες...
σσσαα περα ρε μαγκακο
Κατι σαν κι εκεινον, τους ειχα γω για κολατσιο...
Τι σχεδια επιτελικα,
τι ιντρικες πολιτικες,
τι με το σπαθι στο χερι να ηγουμε στα πεδια των μαχων...
Καλα δεν παιζομουνα σου λεωωω

Πολυ σαματας ομως,
πολυ νεκροι,
πολυ τραυματιες,
πολυς κι ο πονος,

Κι ετσι το γυρισα λοιπον
κι ειπα οτι θα κανω πλεον τον γιατρο,
Στρατιωτικος γιατρος σε χειρουργειο μαχης ορεινο.
Εκει ναδεις...
Τραυματιοφορεις να πιανονται στα χερια με τον χαρο,
την πελατεια να του κλεψουν,
να μου τους φερουν σφαγμενους,
ανοιγμενους, νεκρους και ζωντανους
Κι εγω..
εεχε εγω...
Βουτηγμενος εγω στο αιμα,
βαμενος κοκκινος,
μεχρι και στο ματι,
να τους γυρναω πισω,
ολους,
και τους βαρεια,
και τους νεκρους,
και στους σακατηδες, να φυτρωνουν καινουργια μελη

Μα κουραστηκα πολυ,
παρα πολυ,
τοσο αιμα, τοσος πονος,
τοση αδικια...
Κι ετσι ξεφυγα καθως γυρναγα πλευρο,
κι εγινα ντοτορος τωρα ξακουστος

Εκει να δεις μεγαλειο...
Μεγαλοχειρουργος εγω,
αυθεντια αναγνωρισμενη ανα την υφηλιο,
κι αντι να εχω ιατρεια και κλινικες,
ημουν σένα καμιονι πανω,
να τριγυρναω την αφρικη,
να κανω ηλιθια φθηνιαρικα, εμβολια,
ηλιθια εμβολια που κι ο τελευταιος ηλιθιος στον κοσμο μπορει να τα κανει.
Ηλιθια εμβολια, που επιτρεψανε να μεγαλωσουν,
καποιες ψυχουλες παιδικες.
Να μεγαλωσουν αρκετα,
ωσπου να γινουν βορα,
καποιου πολεμου που ειχα ηδη ηγηθει...

Σαν τα'δα κι αυτα κι απηυδισα,
πηρα τον οματιον μου και την εκανα για'λλου
Δεν ημουν σιγουρος για που
Ναυτης η αστροναυτης?
Δασκαλος η μαθητης?
Κλεφτης η αστυνομος?
Προεδρος η επαναστατης?
Πλουσιος η φτωχος?
Συνχρονος η αρχαιος?
Ασχημος η ομορφος?
Εδω η εκει?
Η γη η το φεγγαρι?
Τ'αστρα η ο ουρανος?
Το καδρο η ο πινακας?
Ο Ζορο η ο Γκαρθια?
Στην μερα η στην νυχτα?
Στο φως η στο σκοταδι?
Στα κρυφα η στα φανερα?

Κι αλλα, κι αλλα,
πολλες επιλογες,
Τοσα που θα'θελα να γινω....
που να φθασει μια παιδικη ηλικια για να τα ζησεις ολα...
Κι ετσι κι εγω..
δεν εγινα τιποτα,
κι ακομη ψαχνω...
Που θα παει..θα το βρω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-10-2005