Στου άπειρου την άκρη

Δημιουργός: Σταυρακης_F-16ακιας, Καπεταν-Βοριάς Αετομερίτης

Τώρα πια δεν κρύβομαι άλλο.....για όσους αγαπούν...κάτι....περισσότερο και από τον έρωτα....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα φεγγάρι ξαγρυπνώ και αγριοκοιτάζω
ας είπες όχι εγώ ακόμα σ'αγαπώ
κι αυτή τη νύχτα που και πάλι δε νυστάζω
ψάχνω στ'αστέρια να σου βρω κάνα σκοπό.

Γράφω αρώματα και βλέμματα και νότες
ψάχνω πιο πέρα από της σκέψης σου τα μάκρη,
μοιάζουν τα λόγια μου σαν ίχνη απο μπότες
παντοτινά που πάτησαν στου άπειρου την άκρη.

Και τώρα δα μου είπανε να φύγω. Να πετάξω.
Στη νύχτα όμως τα μάτια σου δεν φαίνονται. Να ξέρεις.
Δε σ'αγαπώ... στη γη ξανά ποτέ δε θα κοιτάξω...
αφού τον ουρανό στη γη ποτέ σου δε θα φέρεις.

Τι κι αν χαθώ; Ο ουρανός ποτέ δε με φοβίζει,
ενώ τα λόγια σου συχνά με κάνουν να φοβάμαι.
Ο ορίζοντας αληθινά τ'αλλότρια μυρίζει...
που ονειρευτήκαμε παιδιά και θα θυμάμαι όσο πετάμε.

Μια λάμψη κάτω στη στεριά ξανά με κυριεύει.
Να'ναι παραίσθηση ή στ'αλήθεια με κοιτάζεις?
Σαν κατεβώ μια αγκαλιά νομίζω με γυρεύει....
.....μα πέρασε η παραίσθηση και πια δε μ'αγκαλιάζεις.....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2011