Άρπα τ' ουρανού

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άρπα τ’ ουρανού

Σε ένα “θα”, μία ελπίδα αργοσβήνει
σε ένα “μήπως”, σιγοκαίει μια πνοή
ένα “γιατί” πάλι η ψυχή μου καταπίνει,
καθώς στη νύχτα ψαχουλεύει τη ζωή

Κι αποκοιμίζω το θηρίο που με σκίζει
κάτω απ’ το πέπλο μίας Άρπας τ’ ουρανού
που όσο τη δέρνει ο βοριάς και την τσακίζει
τόσο θρονιάζεται στα έγκατα του νου

Σε ένα “ίσως”, κηλιδώνεται το τώρα
σε ένα “όταν”, θρυμματίζεται η στιγμή
πόσο να είναι μακρινή τούτη η χώρα,
πόσοι της γέννας του φωτός οι στεναγμοί;

M’ αποκοιμίζω το θηρίο που με σκίζει
κάτω απ’ το πέπλο μίας Άρπας τ’ ουρανού
που όσο τη δέρνει η νυχτιά και τη σκορπίζει
τόσο ριζώνει στην καρδιά τ’ Αυγερινού

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-06-2011