Ρέκβιεμ

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ρέκβιεμ</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ρέκβιεμ</b><p>Δημιουργός: Μιχάλης Σκουλάς, <i>Μιχάλης Γ. Σκουλάς</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Καθώς ο ήλιος γλιστράει μέσα από τα παραθυρόφυλλα για να ζεστάνει τις κρύες ψυχές και να γεμίσει τις πιο θερμές με κουράγιο για την ημέρα που έρχεται, ένα απαλό μα συνάμα δυνατό και μελωδικό κελάηδισμα ακούγεται σαν μελωδία χαρμόσυνη παρμένη από άλλες ξέγνοιαστες εποχές όπου η αγάπη έπαιζε τον πρώτο ρόλο πάνω στο πάλκο της ζωής. <br />
Μοιάζει χαρούμενη αυτή η φωνή όμως όσο κι αν θέλουν τα φίλτρα ης ανθρώπινης λογικής ν’ αυταπατώνται, αν το βλέμμα κοιτάξει λίγο παραπέρα από τα όρια της πραγματικότητας κι αν η φαντασία πλανέψει για λίγο το επίγειο, εύκολα θ’ αντικρύσει βαθιά στον ορίζοντα δύο ανήσυχα απελπισμένα μάτια γεμάτα οίκτο και αποστροφή. <br />
Άραγε ποιος να φταίει για την κατάντια μας; <br />
Φταίει η μοίρα; <br />
Φταίει το πεπρωμένο; <br />
Ή μήπως φταίει η αδίστακτη έννοια της ανθρωπιάς;<br />
Φτάσαμε στο γελοίο σημείο να εκλιπαρούμε τον Θεό να μας σώσει. Μα πώς να σωθούμε αφού την σωτηρία ούτε καν την πιστεύουμε; Αφού συνεχίζουμε να γκρεμίζουμε το υποτιθέμενο τοίχος ανάμεσα στην λογική και την παραφροσύνη;<br />
Μοιάζει απόμακρη και ίσως τρελή η ελπίδα του πνεύματος να νικήσει την σάρκα.<br />
Η παλαίστρα μάτωσε από τα συντρίμμια και το κορμί πανηγυρίζοντας την απόλυτη νίκη του κλειδώνει με το κλειδί της ανθρωπιάς στα κατάβαθα μπουντρούμια του μίσους, του εγωισμού και της αλαζονείας την διαμελισμένη ψυχή. Τέτοιες παρόμοιες φυλακές είναι αμέτρητες στο υπερπέραν όπου η βασιλεία του κακού γεύεται με βουλιμία τα λάφυρα της νίκης.<br />
Όμως υπάρχει ένα φως στον ορίζοντα. Ένα φως που σε κυριεύει με ζεστασιά και αγαλλίαση όσο μακριά κι αν βρίσκεσαι. Είναι ο ήλιος της αγάπης, της συμπόνιας, της φτώχιας και της ταπεινοφροσύνης. Αλίμονο στον γήινο που θα τον περιλούσει με τις αχτίδες του. Είναι ικανός να κάψει μα είναι ικανός και να ζεστάνει. Φόβο θα φέρει στον μίζερο, στον τυχοδιώκτη της ζωής, αγάπη και θάρρος θα δώσει σ’ αυτόν που το πνεύμα του μάχεται με επιμονή να καταπατήσει και να συντρίψει στο πέρασμα του την σάρκα, το χώμα και τον μηδενισμό.             <br />
Ο δρόμος είναι δύσκολος γι αυτόν που σκοπεύει να κρατήσει το λάβαρο της ηθικής μακριά από την λαίλαπα της ανθρώπινης αυτοκαταστροφής.<br />
Όμως εκείνος που θα καταφέρει να γευτεί το νέκταρ της πνευματικής απελευθέρωσης, θα είναι αυτός που θα ανεβάσει την ανθρωπιά εκεί που της αξίζει, θα είναι αυτός που θα αναστηθεί μαζί με τον Χριστό στον σταυρό του μαρτυρίου.<br />
<br />
Μιχάλης Σκουλάς<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-06-2011</td><td valign=top></td></table><br />