Ζωη και Ανοιξη

Δημιουργός: curious

A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γερνει στην κοιτη και κοιμαται , τα ματια σφαλιστα .

Ομως , το ρεμα του - απομειναρι του χιονια -

ακοιμητο κυλαει , ρυθμους και χτυπους της καρδιας,

κελαριστα μετραει .



Στην πρασινη συσταδα, φυλλα ανεμελα θροιζουν ,

ολοισιες , οι καλαμιες - του ανεμου πνευστα -

στεκουνε σιωπηλες , δεν κυματιζουν .



Ηλιος δεν καιει , μονο απαλα απλωνει και χαιδευει ,

την επιφανεια της γης και του νερου ,

- στης ανοιξης το πρωτο απομεσημερο -

την ανοιξη , το πρωταδερφι του καλοκαιριου

η φυση , πεταλουδα απ' το κουκουλι της αναγενναει .



Δυο χρυσοπρασινα σκαθαρια πεταριζουν ,

στους σβωλους , τους χωματινους , την ευτυχια τους αθροιζουν .

Κι ενα σμαρι μελισσες στηνουνε γιορτη ,

σ ' ασφοδελους και κρινους .


Αυρα βελουδινη , δροσια , απομειναρι του χειμωνα του παλιου ,

ακομη ταξιδευει , σκορπαει απο ψηλα και στη γη απυθωνει ,

σε πανλευκους και ολοκιτρινους ανθους .



Το πρασινο της οχθης τρεμουλιαζει ,

αναριγει απο το πρωτο του , εαρινο φιλι ,

ανασκιρτα κι αδημονει , αυξανει και ψηλωνει .

η ομορφια του απεριττη , κι ομως ευωδιαστη,

χαλι απατητο απλωνει .




Και το ποταμι πιο γαλαζιο απ' τον ουρανο ,

αναπηδα κελαριστο , στην κοιτη του αποκοιμιθηκε βαρυς χειμωνας ,

στις οχθες του ανοιξη πια μυρωνει .

Στολιζεται χρωματιστη , με φυλλωσιες , με δεντρα πλουμιστα ,

ο πλουσιος ο καρπος της, την γη με αφθονια ευλογει και αναγεννα .

Λυτρωση ο ερχομος της .



Στο πανηγυρι της ζωης , ολα τα πλασματα της γης ,

φτιαχνουν φωλια , τον σπορο τους ν' αφησουν .

Οσους σπορους η ανοιξη , χαρουμενη γεννησει ,

τοσους , βαρυς χειμωνας , καποτε θα διεκδικησει .

Μα παντα νικαει η ζωη . Αεναα ο,τι ζωντανο θα προχωρει ,

αεναα η ζωη , ζωη και ανοιξη να διεκδικησει ,

τους σπορους της συνεχεια ζωντανη , η φυση να γεννησει ,

στης φυσης την γιορτη .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-06-2011