Παντα Χειμωνας

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Παντα Χειμωνας</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Παντα Χειμωνας</b><p>Δημιουργός: connie ns<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Η απεραντοσύνη της θάλασσας μοιάζει με την θλίψη μου , τόσο άγνωστη , ανεξερεύνητη .Το φως λιγοστό στο μυαλό μου , σκέψεις τόσες πολλές μα συγχρόνως μακρινές , ψεύτικα ιδανικά , πλασμένα στα κενά της φαντασίας μου ,ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ!!!!!!!!!!<br />
Λόγια πεισματικά που ζητούν διεξόδους  (μα ποτέ δεν τις δίνω) , πράξεις απελπισίας , κραυγές που πνίγονται και η ψυχή πεθαίνει.<br />
Όνειρα ξεχασμένα στο βυθό της θάλασσας που ξεχειλίζει , κύματα αραγμένα ανάμεσα σε βράχια μιας ατέλειωτης θλίψης , σκέψεις τρέλας και εγώ ξεχνώ……..Αναμνήσεις από μια άλλη ζωή που δεν θέλω να θυμάμαι……..<br />
Μορφή μου χαμένη στο χθες , ένας καθρέφτης σπασμένος και τα κομμάτια του επιπλέουν στην ψυχή μου , μια πληγή που δεν κλείνει και πονά……<br />
μην φοβάσαι όλα αυτά που έρχονται , άφησε τα να έρθουν κοντά σου , ο πόνος της ψυχής δεν περνά , απλά αφήσου………….<br />
Εκείνη η μοιραία θλίψη που σου κρατούσε συντροφιά σε στιγμές απελπισίας δεν έχει χαθεί , μην χαμηλώνεις το βλέμμα , νιώθω την ανάγκη σου , την ανάγκη εκείνη την παράξενη που σέρνεται μοναχή . Θυμήσου εκείνο το αστέρι που λάμπει εκεί ψηλά στον ουρανό , είναι μόνο για εσένα , μα δεν το κοιτάς , απλά μην το αφήσεις να σβήσει.<br />
Φοβάμαι τα κύματα της θάλασσας που έρχονται να με πνίξουν , τον πόνο που κυλά μες τις φλέβες μου σαν μαρτυρικός θάνατος που υπομένει , θυμάμαι…….δεν θυμάμαι……., μοναχικοί εραστές μιας νύχτας , ενός ονείρου…..<br />
κάτι που αγαπήθηκε και χάθηκε , κάτι που μισήθηκε και παραμένει και έτσι απλά ξέχασες και εσύ να έρθεις ,έτσι ακριβώς όπως ξέχασα και εγώ να φύγω , πινελιές που ξεθώριασαν μου κρατούν συντροφιά .<br />
Όταν όλα μέσα μου πεθαίνουν και τα κοιτώ με απελπισία και όταν το αύριο αργεί πολύ να έρθει , τότε τα πάντα γύρω μου μοιάζουν ξένα , ακόμη και το φεγγάρι αργεί να βγει , και είναι πάντα χειμώνας εδώ και υπομένω…………..<br />
Μα πιο πολύ πνίγομαι μέσα στην ίδια την ζωή μου και κοιτώ σαν να βρίσκομαι κάπου μακριά , χαμένη στο διάστημα , σαν θεατής που κοιτώ κάποιο έργο χωρίς τέλος , κι όμως περιμένω το φινάλε του , κι ύστερα πάλι ξεχνώ και χάνω και είμαι ξένη μες τους ξένους , μέσα στο ίδιο το δικό μου σώμα , κοιτώ στον καθρέφτη και βλέπω το πρόσωπο ενός αγνώστου .<br />
Για δες εκεί κάτω στο δάσος , φθινοπώριασε ξανά , τα φύλλα είναι<br />
πεσμένα χάμω και τα κλαριά γυμνά , πάνω τους η ψυχή μου , αραχνιασμένη , δέσμια των ίδιων πάντα φόβων που παραμένουν , για δες και εκεί κάτω στο λιβάδι τα λουλούδια μαράθηκαν πριν καν ανθίσουν , κι όλα αυτά τώρα μου μαρτυρούν τόσες πικρές αλήθειες μα τα κοιτώ σαν ξένη , ξανά , κοιτώ αυτά που θέλησα τόσο και που απόμειναν μοναχά σε εκείνη την γωνία του δωματίου ξεχασμένα .<br />
Φοβισμένη και εγώ ξανά με εφιάλτες μοναχικούς μα συγχρόνως και τόσο δεμένους μαζί σου είδα την σκιά μου να πεθαίνει……..<br />
Κι ύστερα να ψάχνω να βρω τα χαμένα κομμάτια μου , όλα αυτά που μέσα μου πέθαναν ξεχνιούνται αργά , πονάω που χάνω……….Έτρεξα να κρυφτώ μα κάποιος με είδε και πόσο πονάει αυτό , όλα θάφτηκαν στην άμμο κάποια βραδιά που το φεγγάρι γελούσε μαζί μου και τα αστέρια πάψανε να λάμπουν.<br />
Βαθιά μέσα μου η θλίψη έχει παγώσει τα πάντα και νιώθω πια σαν ένα ποτάμι που στέρεψε , πάντα χειμώνας στην ψυχή μου και βρέχομαι…… <br />
Ένα πέπλο φαντασίας τυλιγμένο γύρω μου και μια ρίγη μαγική , αφιλόξενη,<br />
Πλημμυρισμένη με μια αγάπη που αργεί τόσο ακόμη να έρθει κοντά μου.<br />
Κοίτα αγάπη μου εκεί κάτω στην φουρτουνιασμένη θάλασσα τα κύματά της πνίγουν την ψυχή μου , ποτέ δεν γαλήνεψε ,……………<br />
Και έψαχνα ξανά να σε βρώ μέσα σε αυτή την άδεια πόλη και τίποτα δεν είδα , έχτισα την μορφή σου πάνω σε έναν πύργο χωμάτινο , μα και αυτός αργότερα με πρόδωσε , γκρεμίστηκε ……….Κι όμως σε ήθελα δίπλα μου <br />
και όλα αυτά μαύρα μου μοιάζουν ξανά……μια τάση φυγής με τριγυρίζει και οι ώρες μου απόψε περνούν δύσκολα , σε σκέφτομαι…………Νιώθω τόσο κενή , σαν να μην πέρασε ποτέ κάτι από μέσα μου<br />
 και είναι τόσο παράξενο απόψε το άγγιγμά σου …………………………………………<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-06-2011</td><td valign=top></td></table><br />