Τηλεγράφημα

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

...ένα υπερβολικά αισιόδοξο ποίημα!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έφτασε η μέρα τηλεγράφημα να πάρω,
και ήρθε η ώρα με τον Χάρο να τα βάλω,
ήρθε η στιγμή ν'αφήσω πίσω τη ζωή μου,
στον άλλο κόσμο ν'ακουμπήσω την ψυχή μου.

Τέλος θα δώσω στα μικρά τα όνειρά μου,
θ'αφήσω μόνο ένα κομμάτι απ'την καρδιά μου,
και με τη σφαίρα στο μυαλό θε να μιλήσω,
μ'ένα περίστροφο παλιό ν'αυτομολήσω.

Αφού δεν άλλαξα τον κόσμο που πονούσα,
κάθε λουλούδι και τραγούδι π'αγαπούσα,
μ'ενα σκοπό θα φύγω τώρα ευτυχισμένος,
μ'ένα ποτήρι δηλητήριο μεθυσμένος.

Τι να το κάνω κι άμα ζήσω χίλια χρόνια,
για συντροφιά τη μοναξιά θα έχω αιώνια,
κι είναι το κλάμα μου βαρύ να σταματήσω,
της τουφεκιάς τον ήχο δεν θα τον ακούσω.

Ξέρω το αίμα μου θα βάψει τα σεντόνια,
του κρεββατιού που αναπαυόμουνα για χρόνια,
μα όμως είναι κι απ'τα δάκρυα λερωμένα,
κι απο πανέμορφα λουλούδια μαραμένα.

Το άρωμά τους θα καλύψει την οσμή μου,
θα πάρω μόνο ένα κλωνάρι τους μαζί μου,
σαν φυλακτό εκεί που πάω ξένος να μείνω,
πριν την πνοή την τελευταία μου αφήνω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-10-2005