Ό,τι μ' άφησες

Δημιουργός: Μαυροδάφνη

Ελαφρώς στενάχωρο ;-/

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μακάρι να μου άφηνες έστω
Τη γλυκιά μνήμη
Του μεγάλου έρωτα της ζωής μου
Που ω, συμφορά μου
Δε γινόταν να τον αποκτήσω

Όμως όχι...
Αν ήσουν αλήθεια ο έρωτας
Ο μεγάλος της ζωής μου
Σίγουρα θα ‘μασταν και τώρα
Και για πάντοτε μαζί
Δε θα ‘ταν εφικτό
Ναι
Παντελώς αδύνατον θα ήταν
Να μη σμίξουμε εμείς
Να μην αποκτηθούμε...

Τώρα πια μονάχη όλο τριγυρίζω σα χαμένη
Καμιά φωνή δε με καλεί να τρέξω να σε συναντήσω
Ούτε καμιά ανάγκη πλέον νιώθω
Να σπεύσω και τα μάτια μου να εναποθέσω
Μες στα δικά σου
Συγγνώμη
Που σε μπέρδεψα με κάποιον άλλον
Μα του ‘μοιαζες δραματικά πολύ
Και πόσο
Πόσο
Πόσο
Φταις κι εσύ
Που δεν αρνήθηκες πεισματικά απεξαρχής
Πως ήσουνα εκείνος

Στο σκοτεινό μονοπάτι της αγάπης μου
Για σένα μήνες βάδισα
Χέρι-χέρι απ’ τη μια μ’ ένα όνειρο γλυκό
Κι απ’ την άλλη με μια αλήθεια θεόπικρη
Προσπάθησα κάπως ν’ ανταλλάξω τις θέσεις
Ν’ αντιστρέψω τους ρόλους
Να κάνω την αλήθεια γλυκιά
Και το πικρό να μείνει όνειρο
Μα τα θαλάσσωσα
Πίκρα κι αρμύρα γέμισα τα πάντα
Ε, χρειαζόμουνα βλέπεις κι εσένα
Μι’ αλήθεια δικιά σου
Μι’ αλήθεια κι ό,τι να ‘ναι
Πικρή σαν τελεία
Γλυκιά σαν αγκαλιά
Κι όχι αυτά τα άνοστα
Τα μόνιμα αποσιωπητικά σου
Δεν ήσουν εσύ
Όχι
Οπωσδήποτε όχι

Τώρα δεν έμεινε καν πόνος
Ένα κενό μονάχα στην καρδιά μου
Στη θέση που κρατούσε άλλοτε ζεστή
Ο έρωτάς μου ο εφτάψυχος για σένα
Είναι ψέμα, πόσο είναι ψέμα
Πως ο έρωτας από συνήθεια πεθαίνει
Όχι
Του έρωτα του αληθινού η καρδιά
Είναι η εξιδανίκευση
Ο θαυμασμός κι η εκτίμηση
Η ακράδαντη πεποίθηση
Πως έχεις βρει το τέλειο
Μα εσύ
Μόνιμα ακίνητος κι αμίλητος
Κακοποιώντας με οικτρά μέσω της ανημπόριας σου
Εσύ μονάχος με τα χέρια σου αργά και βασανιστικά ξερίζωσες
Του έρωτά μου την καρδιά

Τι έμεινε να με πονάει επομένως;
Τούτη και μόνη της η απωλεία
Κείνου του ανεκτίμητου ονείρου
Που χάθηκε
Σαν πάλλευκος κύκνος που πνίγηκε
Μες στα λασπόνερα
Του αιώνια σιωπηλού σου βάλτου...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-06-2011