Ο κυρ Ερντογάν

Δημιουργός: siameum, Ανδρέας Πατσαλίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ζέστη αυτή την μέρα του Μάη ήταν ανυπόφορη, το παλιό έρημο Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα έμοιαζε παράξενο, σαν να μην αυτό που βλέπαμε στις φωτογραφίες του σχολείου.. Σκουριασμένα σίδερα και φαγωμένα σανίδια ήταν, πέρα από τις εικόνες, τα μοναδικά του στολίσματα..

Τα άγρια νερά κτυπούσαν αιώνες τα βράχια, πάνω στα οποία ήταν κτισμένη η Μονή και στον ήχο τους διάφοροι πραματευτές πουλάγαν υφάσματα και λογής λογής μικροπράγματα για το σπίτι, ακόμα και χριστιανικά εικονίσματα ή νερό από την ιερή πηγή. Τί κι αν ήταν μουσουλμάνοι;

Ο μακρύς κι απότομος δρόμος μας έφερε στην ψαροταβέρνα του Ερντογάν, ενός Μουσουλμάνου που ήταν δεν ήταν γύρω στα εξήντα. Γλυκομίλητος και κοινωνικός, ρωτούσε πως ήταν η γενέτειρα του, στο δυτικό άκρο κι ακολούθως μας φίλευε με διάφορους μεζέδες. Του κάναμε πλάκες, αφού το μικρό του όνομα παρέπεμπε σε ένα άλλο γνωστό επίθετο.

"Ξέρεις", μου λέει, "τότες ζούσαμε όλοι μαζί, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα". Μου μιλούσε για πολλή ώρα κι εγώ απλά έφτιαχνα εικόνες με τον νου μου, από εποχές, που αν και μαυρόασπρες, είχαν πολύ περισσότερο χρώμα απ' ότι οι σημερινές. Από ένα σημείο και μετά δεν έδινα και πολλή σημασία, μιας και ήμουν βυθισμένος στον δικό μου κόσμο. Το φαγητό είχε τελειώσει και μετά τον καφέ είχε έρθει η ώρα να φύγουμε.

Αφού δώσαμε στον Ερντογάν τα κουλούρια απ' το χωριό τον χαιρετήσαμε, πριν βγούμε όμως ξανά στον δρόμο η φωνή του κυρ Ερντογάν μας σταματάει και πάλι. "Αυτά είναι όλα όσα έχω να σας δώσω", μας είπε και μας τράταρε παραδοσιακό γλυκό της περιοχής.

Μας χαιρέτησε και πάλι, όμως τα τελευταία του λόγια ακόμα μου ψυθιρίζουν τις νύχτες..

"Να' μαστε πάλι όλοι μαζί"

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-06-2011