Κρυφτό

Δημιουργός: Έαρ.ινη, Νικολέττα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξαπλώνω ξανά
κάτω απ'τα άστρα
ανύμπορη να κινηθώ.


Κοίτα..κοίτα!


Ο Ωρίωνας ανέτειλε
και τρέχει ασταμάτητα ανάμεσα στους θάμνους τ'ουρανού..
Κυνηγάει αλήθειες.
Τον ακολουθούν υλακές σκύλων.
Ο Σείριος τραγουδάει..γαβ


Πώς βρέθηκα εδώ; [B]ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΙΣ.[/B]
Δέσε μου τα μάτια με μαύρο μαντήλι
για να μην δω τον δρόμο.
Κι οδήγησέ με ξανά εδώ.


Έλα να παίξουμε κυνήγι θησαυρού.
Φοβάμαι να κοιτάξω τον ουρανό απόψε..


[I]Πέντε δέκα δεκαπέντε είκοσι κοσπέντε τριάντα τριανταπέντε σαράντα σαρανταπέντε πενήντα πενηνταπέντε εξήντα εξηνταπέντε εβδομήντα εβδομηνταπέντε ογδόντα ογδονταπέντε ενενήντα ενενηνταπέντε εκατόν. [/I]Βγαίνω!!


-Κρύφτηκες;
-Όχι!
-Μα γιατί;;
-Κουράστηκα να κρύβομαι. Κρύψε με κι έπειτα έλα να με βρείς.


Ανατολή..
μιας ερειπωμένης ελπίδας.
Μισό φεγγάρι
αστέρι θαμπό.


Αλήθεια, κοίταξε την ομορφιά κατάμματα
πώς πέφτει
για τον ίλιγγο της τελικής πτώσης..
όπως πέφτει η αυλαία
της τελευταίας ματιάς.


Μάτια θολά. Στραμμένα στο στερέωμα.
Αντικατοπτρίζουν ουράνιες εκρήξεις εκατομμυρίων ετών
και μια καινούρια
[B]κόκκινη.[/B]


Ανάσκελα
κάτω απ'τα άστρα
ακίνητη

φωνάζω:


AD ASTRA.στ'αστέρια[I][align=left]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-06-2011