Αυτό το θαύμα που λέγεται γυναίκα Δημιουργός: John Fenix Αυτό το αρθρο ηταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω σαν φόρο τιμής για αυτό το φαινόμενο που λέγεται .Γυναίκα!! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Αυτό το θαύμα που λέγεται γυναίκα.
Τα’ μαθες;
Ο Τάκης και η Καιτη χωρίσανε.
Τι λες; Και τα παιδιά;
Ε.. Τα παιδιά τι; Τα παιδιά είναι με την μαμά τους!!!
…………………………………………………..
Ε.. Τα παιδιά τι; Τι ρωτάς δηλαδή; Φυσικά και είναι με την μαμά τους.!!!!!!!!!!
Φυσικά. Γιατί όμως να θεωρούμε φυσική μια τέτοια εξέλιξη; Μα φυσικά γιατί είναι φυσικό.
Γιατί αυτό που δίνει η μητέρα στα παιδιά της είναι κάτι μαγικό ,που λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν. Και είναι αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά ποιο πολύ.
Και γιατί…..γιατί έτσι μας μάθανε!!!!
Πολλές φορές στο παρελθόν με έχει απασχολήσει ο ρόλος που διαδραμάτισε και διαδραματίζει η γυναίκα από την αρχή της ζωής. Έβλεπα την μητέρα μου να παίζει δέκα ρόλους κάθε μέρα και αγόγγυστα να τα καταφέρνει πάντα με το χαμόγελο. Το θεωρούσε φυσικό. Λες κι ήταν προγραμματισμένη για αυτόν τον ρόλο. Και κατέληγα πάντα με θαυμασμό να αναρωτιέμαι, μα πως μπορεί και το κάνει;
Η κάθε γυναίκα. Μα πως μπορεί και το κάνει!!!!!!
Μάνα, σύντροφος, φίλη, ερωμένη, νοικοκυρά, προστάτης, αγωνίστρια και σαν να μην έφταναν όλα αυτά,να είναι και επιφορτισμένη με το βαρύ καθήκον της διαιώνισης του ανθρωπίνου είδους.
Ποιο είναι το ποιο δύσκολο; Κανένα από τα ανωτέρω. Το ποιο δύσκολο είναι ότι όπως διαμορφώθηκαν οι κοινωνίες, τις περισσότερες φορές είναι υποχρεωμένη να εξαρτάται από τον άνδρα. Αυτός είναι ο ποιο δύσκολος ρόλος που πρέπει να παίξει στην ζωή της. Η κάθε γυναίκα.
Μικρή ακόμα την μάθανε να βρει ένα καλό γαμπρό να παντρευτεί. Να της τα παρέχει όλα και αυτή να μην νοιάζεται για τίποτα. Έτσι την ξεγελάσανε. Παρατά τις σπουδές, την καριέρα και τις δικές της προσωπικές φιλοδοξίες και παραδίνεται στο σύστημα που της μάθανε.
Κι όταν μετά από κάποια χρόνια, του άντρα του γυαλίσει κάποια μικρούλα, αυτός παίρνει το καπελάκι του και φεύγει και μένει η γυναίκα σοκαρισμένη και ξαφνιασμένη στον αέρα ,έχοντας και κάνα δυο παιδιά, να μην ξέρει από πού να πιαστεί. Ούτε δουλειά έχει, ούτε λεφτά, ούτε μέλλον. Όλα από την αρχή .Κι αν υπάρχουν γονείς θα γυρίσει φυσικά στους γονείς της. Αν δεν υπάρχουν?
Όποτε το φαντάζομαι αυτό ανατριχιάζω και μόνο στην ιδέα. Πως μπορεί να νιώθει μια γυναίκα εκείνη την στιγμή; Η λέξη απελπισία είναι λίγη για να περιγράψεις αυτή την κατάσταση. Κι όμως αντέχει.!!
Αυτό βέβαια συμβαίνει στις γυναίκες που παράτησαν την δική τους εξέλιξη και ανεξαρτησία για να ακολουθήσουν τον πλούσιο γαμπρό η και τον μεγάλο ερώτα της ζωής τους, άσχετα από την οικονομική του κατάσταση, χωρίς να σκεφτούν τις πιθανότητες του αύριο.
Οι γυναίκες όμως που δεν παράτησαν την καριέρα τους μην νομίζεται πως τα βρίσκουν καλύτερα. Το μόνο που έχουν εξασφαλίσει είναι ότι αν κάτι πάει στραβά στην δική τους ζωή, τουλάχιστον θα έχουνε να φάνε.
Γιατί αλλιώς και ο δικός τους ρόλος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Πρέπει να βρουν τον τρόπο να συνδυάσουν δουλειά, νοικοκυριό, υποχρεώσεις που απαιτεί ο ρόλος της μάνας και να φροντίσουν να είναι και επιθυμητές στον άντρα τους το βράδυ.
Για τον άντρα πάντα τα πράγματα ήταν ποιο εύκολα. Θα έχει μια δουλειά, θα βρει μια γυναίκα να κάνει οικογένεια, θα γυρνάει από την δουλειά σίγουρος ότι θα βρει ένα φαγητό να τον περιμένει, ένα καθαρό σώβρακο να βάλει μετά το μπάνιο, θα ζητήσει και έναν καφέ μετά για να διαβάσει την εφημερίδα του ,το θεωρεί και φυσικό να βγει με τους φίλους του για βόλτα όσο η γυναίκα του θα κάνει τις δουλειές του σπιτιού για να μην είναι μες τα πόδια της,!! θα γυρίσει να δει και τον αγώνα της ομάδας του και μόλις τελειώσει ο αγώνας θα θέλει να δει δίπλα του και την γυναίκα ερωμένη για να κάνουν παιχνίδι. Εκείνη εν τω μεταξύ θα πρέπει να έχει προλάβει να καθαρίσει το σπίτι, να πλύνει τα ρούχα, να τα στεγνώσει, να τα σιδερώσει, να μαγειρέψει, να διαβάσει τα παιδιά, να φροντίσει τον εαυτό της και να προλάβει να είναι και το χαμογελαστό κουνελάκι που περιμένει ο σύζυγος το βράδυ.
Δεν φταίει και ο άντρας. Έτσι τον μάθανε κι αυτόν. Και μεταξύ μας τον βολεύει αυτό που τον μάθανε.
Εγώ απλά προβληματίζομαι από την παράφορη αδικία που έχει υποστεί η γυναίκα από την αρχή του χρόνου έως σήμερα.
Στις μουσουλμανικές χώρες τις έχουν και γυρνάνε σαν κινητές ντουζιέρες με την μπουρκα, τους κόβουν την κλειτορίδα για να μην απολαμβάνουν αυτές τον έρωτα, τις βιάζουν και αντί να τιμωρηθεί ο βιαστής τιμωρούνται αυτές και ένα σωρό άλλους εξευτελισμούς και ταπεινώσεις και δεν μιλάει καμία. Έτσι και μιλήσει την φάγανε.
Φέρονται καλύτερα στα σκυλιά τους παρά στις γυναίκες τους. Και η ζωή κυλάει στον πλανήτη γη λες και δεν συμβαίνει τίποτα
Όχι ότι εμείς οι δυτικοί είμαστε καλύτεροι στην συμπεριφορά μας απέναντι στην γυναίκα. Απλά φροντίσαμε και τα κουκουλώσαμε καλύτερα να μην φαίνονται τα δικά μας. Εμείς τις στειρώνουμε κοινωνικά. Δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους άντρες ούτε παίρνουν τα ίδια λεφτά. Έτσι όπως έχει δομηθεί η οικογένεια στις περισσότερες κοινωνίες η γυναίκα είναι αυτή που αδικείται. Και ο χρόνος κυλά. Ο ένας αιώνας φέρνει τον άλλο και η κατάσταση παραμένει με την γυναίκα να αδικείται. Και να αντέχει!!!!!
Σε πάρα πολλές χώρες ,οι σύλλογοι για την προστασία των ζώων είναι περισσότεροι από τους συλλόγους που προστατεύουν την γυναίκα.!! Ανατριχιαστικό, έτσι;
Μεγάλα μυαλά ξεπηδάνε σε κάθε αιώνα, μεγάλες εφευρέσεις ανατρέπουν τα δεδομένα της φύσεως, η ιατρική εξελίσσεται, τα πάντα εξελίσσονται και η αδικία προς τις γυναίκες ….κι αυτή εξελίσσεται..
Κάποτε είχα ακούσει κάποιον σοφό που έλεγε. Αν θες να δεις πόσο πολιτισμένη είναι μια χώρα, μέτρα τα σχολεία της. Εγώ δεν θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτό.
Μάλιστα θα έλεγα το έξεις: Αν θες να δεις πόσο πολιτισμένη είναι μια χώρα κοίτα πως φέρεται στις γυναίκες.!!!
Γυναίκα, μάνα, σύντροφε, φίλη, ερωμένη, νοικοκυρά, προστάτη και αγωνίστρια σε θαυμάζω και σε σέβομαι !!!
John Fenix
Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2011 | |