Εικόνες δειλινού

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έσβηνε μαρτυτικά το φως του δειλινού
Ήταν η ώρα που τα μάτια με αγωνία
Σαν του πνιγμένου που του σώνεται ο αέρας
Παλεύουν να ‘βρουν λίγο φως
Θες να το δρέψουν απ’ τον ουρανό που αιμορραγεί
Θες να το κλέψουν απ’ του φάρου το αναβόσβημα το ρυθμικό
Για να κρατήσουν λίγο ακόμα ζωντανή την ώρα ετούτη

Βοήθεια πρόσφεραν οι γύρω οικισμοί
Τα φώτα ανάβοντας των δρόμων των καμπυλωτών
Τ’ αστέρια, προαιώνιοι τ’ ανθρώπου οδηγοί και σύντροφοι της νύχτας
Ένα τρικάταρτο, σαν κάποιο ενώτιο παράδοξο του ουρανού
Από το πιο ψηλό κατάρτι κρεμασμένο ισορροπούσε
Ίσα που ακούμπαγε στης θάλασσας την απλωσιά
Αν το ξεκρέμαγε κανείς θα βυθιζότανε γοργά
Αν το φυσούσες θε ν’ αρμένιζε στου γαλαξία τα πλάτη

Τέντωσε νωχελικά τα χέρια της η θάλασσα η γαλανή
Σαν από λήθαργο αιώνων μόλις έχοντας συνέλθει
Και απορεί αν είναι κόσμος ή όνειρο αυτά που βλέπει
Ήταν το δάγκωμα του φεγγαριού στην τρυφερή της σάρκα;
Ήταν το βάρος τ’ ουρανού στου ορίζοντα την αιχμηρή γραμμή
Ο λόγος που κοκκίνησαν εκεί μακριά οι εσχατιές του κόσμου;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2011