Αφανισμός

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...ήταν ένα μικρό καράβι...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφανισμός


Στου γυαλού τα μαύρα βάθη
Τα σκουπίδια και τα λάθη
Χέρι – χέρι σε διαρκή τυμπανισμό
Το κοπάδι παζαρεύουν
Το μετρούν και το διαλέγουν
Λίγες ώρες πριν απ' τον κατακλυσμό


Στήνουν ξόβεργες στα φύκια
Διαλαλούν με χαμαλίκια
Μια υπόσχεση αιώνιας ζωής
Όσο όσο αγοράζουν
Όσες λέξεις δε βουλιάζουν
Κι επιμένουν να ξεφεύγουν της ροής


Πόσα βράχια, πόσες ξέρες
Πόσες μάταιες φοβέρες
Μην τολμήσεις τη γραμμή ν' απαρνηθείς
Μην πετάξεις στα χαλίκια
Τα χρυσά τους δεκανίκια
Μην πιαστείς απ' τα όνειρά σου και σταθείς


Λεν, οι ουρανοί θ' ανοίξουν
Κι όσους τριγυρνούν θα πνίξουν
Οι πιστοί κι οι ευλαβείς να διδαχθούν
Έλεος ν' αναζητήσουν
Αφού ανάξια θα ζήσουν
Μήπως κι από τους θεούς ανταμειφθούν


Τα παιδιά παραφυλάνε
Που τολμούν κι όλο γελάνε
Να τα ζώσουν στο φθαρμένο τους ζυγό
Με θολά νερά και σκότη
Με υπομονή προδότη
Και τα ψεύτικα φιλιά τους οδηγό


Οχυρά ψηλά σηκώσαν
Με δεήσεις τα στεριώσαν
Με σκυμμένα τα κεφάλια καταγής
Ταπεινά, παραδομένα
Δειγματίζοντας σβησμένα
Υπολείμματα εσχάτης διαλογής


Για της προφητείας το μένος
Κάθε δρόμος σφαλισμένος
Χίλια χρόνια θα περάσουν στη σιωπή
Και μετά θά 'χουν γεράσει
Κάθε ελπίδα θά 'χουν χάσει
Και θα ξέρουν μοναχά τη φυλακή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2011