Να κοιτάς ουρανό

Δημιουργός: Μίνα Παπανικολάου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

«Ταγμένοι στην Ουτοπία,
πιο βαθιά στη φλέβα κι απ΄το αίμα,
πάντα θα χαράζει αλλιώτικα..

Κι ο ήλιος αλλιώς θα ανατέλλει .
Από τη δύση ίσως.
Ποιος το ξέρει;
Κείνο που ορκίζομαι, είναι το Τάμα της.

Αδιάβα(σ)τα είναι εκείνα μόνο που αρνηθήκαμε,
έρμαια της αδιαφορίας μας,
στα αζήτητα.

Κι αφήσαμε να θρηνήσουν γι΄κείνα
κάτι μάτια στερεμένα.

Πώς γίνεται;

Τα μάτια λάμπουν σαν καθρεφτίζονται
κι οι λέξεις λάμπουν σαν σκορπίζονται..

Κείνη τη μέρα να κοιτάς ουρανό..»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-07-2011