Πολύ δεν κράτησε η παράσταση;

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άσε μου τώρα το χέρι.
Αρκετά περπάτησα μαζί σου.
Αρκετά.

Πρέπει να επιστρέψω εκεί απ’ όπου ξεκίνησα.
Με περιμένει ένα μηδέν πιο μεγάλο κι απ’ το άπειρο.

Έτσι γεννιούνται οι αυταπάτες μάτια μου’
χωράς σε αριθμούς τη μοναξιά ή την αγάπη
και αγοράζεις το μερίδιο που σου αναλογεί.

Κι όταν ανοίγεις τα μάτια
-αλίμονο όταν ανοίγεις τα μάτια-
κοιτάς τις στάχτες που έχουν μείνει κολλημένες στον καθρέφτη

Α, μη μ’ ακούς απόψε.
Τρέχουν τα λόγια μου πιο γρήγορα απ’ τις σκέψεις
και σου ορκίζομαι
πως δεν άλλαξα πρόσωπο ή κεφάλι
Μονάχα σώμα έκτασης και εκτόπισης.
Με λίγα λόγια, θέλω να πω
σου άφησα χώρο
να μιλήσεις στη σιωπή σου

Σου άφησα αέρα
για να μάθεις το κενό.
Σου άφησα χρόνο
για τη μια στιγμή που θα’ ρθεις.

Σου άφησα εμένα
και σε άφησα σε εσένα.

Σπασμένα συναισθήματα!
Όλα αρχίζουν και τελειώνουν χωρίς εσένα
Όλα τελειώνουν. Όλα τελειώνουν με εμένα.
Πτώση αυλαίας.
Σβήσιμο φώτων. Πολύ δεν κράτησε η παράσταση;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-07-2011