ήλθα να σε ρωτήσω αν θέλεις τίποτα?

Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, Κατερίνα Θεωνά

ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκείνο το ζεστό Αυγουστιάτικο απόγευμα,ο ήλιος μου χτύπησε την πόρτα,βαριόμουν όμως να
σηκωθώ από το κρεβάτι κι είπα .......άστον .........θα νομίζει ότι δεν είμαι εδώ και θα φύγει.Εκεί-
νος όμως ήταν επίμονος,ούτε που θυμάμαι πόσες φορές ξαναχτύπησε,η πρώτη μου σκέψη...
πριν ανοίξω ήταν να φορέσω κατι πιό ευπρεπές από το μακό μπλουζάκι που τα μεσημέρια...
εκτελούσε χρέη πιτζάμας,αλλα μετά πάλι σκέφτηκα ότι με γνωρίζει τόσα χρόνια απ την αμ-
μουδιά και με πιο λιτή περιβολή,οπότε μουρμουρίζοντας δυό τρείς όχι και τόσο ευγενικές λέ
ξεις σηκώθηκα και του άνοιξα.
-Για να με κάψεις ήλθες τέτοια ώρα?
-Αν ήθελα να σε κάψω,θα το είχα κάνει τις ώρες που ξεροψήνεσαι σαν κοτόπουλο για να μαυ-
ρίσεις,επειδή φεύγω ήλθα να σε ρωτήσω αν θέλεις τίποτα?
-φεύγεις?που πας?
-Στη δύση
-Μα εκεί πας κάθε μέρα
-Ναι αλλά ο πληθυσμός της γης είναι 6 δις άνθρωποι λίγα λεπτά μόνο μπορώ να περάσω απ το
καθένα,λοιπόν θες τίποτα
-Οχι.....δε νομίζω......σαν τι να θέλω?
-Εντάξει....μη μου παραπονιέσαι όμως αύριο ,ότι δεν έκανα αυτό που ήθελες
-Οχι βέβαια,για τρελλή με περνάς .........καλό βράδυ.
Το βράδυ στη παραλία στην παρέα μας ήλθε κι ο Μάρκος,για μένα ήλθε όλοι το ξέραμε.....Εγώ....
όμως που ήθελα να του το παίξω δύσκολη ,έκανα ότι δεν καταλάβαινα τίποτα.....απλά σε συνε-
νοηση με τη Μαρία αφήσαμε κάποια υπονοούμενα για το μέρος που θα πηγαίναμε για μπάνιο
την άλλη μέρα στις 11 είπε κι αυτός ότι θα προσπαθήσει να έλθει.
Η ώρα ήταν ήδη 12,30 μ,μ .........εγώ η Μαρία κι ρούλα είχαμε αρχίσει ήδη να ροδοκοκινίζουμε....
από το ψήσιμο μόνο οι πατάτες λείπανε απ τ ταψί,ο Μιχάλης που ήταν κι ασπρουλιάρης και κα-
νενας δείκτης προστασίας από τα αντηλιακα μας δεν τον κάλυπτε,βρήκε μια δικαιολογία κι έφυ
γε......όσο για το Μάρκο δεν είχε φανεί ακόμα..............Αργά το απόγευμα μάθαμε ότι έπαθε ηλία-
ση γιατί του είχε χαλάσει η μηχανή και ειχε κάνει 4 χιλιομετρα με τα πόδια για να έλθει να μας...
βρει.μιλήσαμε βέβαια την άλλη μέρα στο τηλέφωνο του ευχήθηκα περαστικά και τον αποχαιρέ
τησα γιατί σε δυό μέρες έπρεπε να φύγω για Αθήνα.
Εχουν περάσει δέκα χρόνια......δεν ξαναείδα το Μάρκο άλλα ούτε κι ο ήλιος ξαναπέρασε να με...
ρωτήσει αν θέλω τίποτα................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-07-2011