Αναμνήσεις

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Αναμνήσεις</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Αναμνήσεις</b><p>Δημιουργός: jenny<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Αναμνήσεις<br />
                            ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟY<br />
<br />
If you have the chance to do all again<br />
Tell me wood you ,could you?(Memories- A.and M.Bergman 1973)<br />
<br />
  Όποτε ακούω την  γλυκιά φωνή της Barbra Streisand στο Memories το τραγούδι της ταινίας του 1975 (The way we were αλλιώς Τα καλύτερα μας χρόνια) σε σκέπτομαι.  Οι αναμνήσεις σου ήταν πολλές και φορτωμένες συναισθηματικά. Δύσκολα τα έβγαλες πέρα. Μεγάλωσες δύο παιδιά εξαιρετικά, τα μόρφωσες και θυσιάστηκες για το μέλλον τους. Δεν δίστασες να κάνεις τα πάντα για να τα προικίσεις. Σε αγαπάνε και σου αναγνωρίζουν την θυσία. Αν κάποιος θα σε ρωτούσε τι θα άλλαζες  ,στην ζωή σου, ή τι θα έπρεπε να είχες αλλάξει όσο ζούσες πιστεύω ότι θα απαντούσες μονολεκτικά. Τίποτα!<br />
  Σε θυμάμαι πολύ έντονα κυρίως σε ότι αφορά τις συζητήσεις μας. Αρετή όνομα και πράγμα. Δεν υπήρχε πιο εύστοχη επιλογή ονόματος και πιο μεγάλη ταύτιση ονόματος και ατόμου. Μαλώναμε πολύ συχνά  και η κάθε μία υπερασπιζότανε τα λεγόμενα της με επιχειρήματα και αποδείξεις. Με φωνές και θυμούς. Χαρακτηριστικό των διαφωνιών μας ήταν ότι μετά συναντιόμασταν και αναγνωρίζαμε το δίκιο ή το λάθος μας. Οι περίπατοι μας στους δρόμους της Αθήνας .Οι εκθέσεις που βλέπαμε μαζί. Τα σχόλια μετά από μία καλή ταινία .Η επιλογή του εστιατορίου όπου σταματούσαμε μετά από τις παραστάσεις. Όταν μαλώσαμε φοβήθηκα πολύ ότι θα σε χάσω από φίλη .Δύσκολα με ξαναδέχτηκες στην καρδιά σου αλλά μετά έγινα μόνιμος κάτοικος της .Είχες δίκιο και πάλεψα πολύ για να με συγχωρέσεις.<br />
  Όταν αρρώστησες σου υποσχέθηκα ότι θα περάσουμε μαζί την πικρή δοκιμασία. Δήλωσα ότι όλες οι Κυριακές μου θα σου ανήκουνε. Κράτησα τον λόγο μου. Εσύ ..έφυγες. Κάθε Κυριακή παίρνω τηλέφωνο την κόρη σου και  αναπολώ τις αναμνήσεις μας .Τις καλές και κακές μας συνήθειες. Της λέω για το πόσο πολύ η προσωπικότητα σου μου σφράγισε την ζωή. Πόσο με βοήθησες και ας μην ήσουνα συγγενής μου.<br />
  Στους καταλόγους του νεκροταφείου είσαι περασμένη με ένα αριθμό.11136.Το σώμα σου αναπαύεται πίσω από ένα άψυχο αριθμό. Η ψυχή σου ταξιδεύει. Εκεί που όσο ζούσες δεν μπόρεσες να πάς. Ήσουνα δεμένη χειροπόδαρα στις υποχρεώσεις και το καθήκον σου. Μάνα και εργαζόμενη. Ιδιαίτερα μορφωμένη και πονόψυχη. Ακέραιος χαρακτήρας. Απόλυτη σε ότι αφορά στην καθαριότητα της ψυχής και του σπιτιού σου. Δυναμική και πεισματάρα. Δύσκολα εγκατέλειπες ένα στόχο, μια φιλία. Όταν ήσουνα πεπεισμένη ,για το δίκιο σου, δεν υπήρχε πιθανότητα να γυρίσεις το κεφάλι σου και να το ξανασκεφτείς.<br />
    Στο μνημόσυνο σου είδα μία λεπτή και ήρεμη δεκοχτούρα που ήρθε και έκατσε πάνω στη ταφόπλακά σου. Κατάλαβα ότι ήσουν εσύ. Δεν έχεις φύγει ποτέ από την ψυχή μου και μου λείπεις πολύ φιλενάδα.  Έφυγες Αρετή με το κεφάλι σου ψηλά ¨Όλη την ζωή σου αγωνίστηκες Περήφανα και χωρίς συμβιβασμούς. Σε πτόησε η ασθένεια .Σε νίκησε το άδικο.<br />
<br />
<br />
   <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-07-2011</td><td valign=top></td></table><br />