Αντικατοπτρισμός~miraggio

Δημιουργός: Μίνα Παπανικολάου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αντικατοπτρισμός

Τί τρόμος!
σαν διαβαίνουμε της ψυχής το κεφαλόσκαλο.
Καθρέφτης πανώριος εκεί
(πανούργα που είναι η ζωή!)...
και τα βήματα μετεωρούν,
σαν σκιαγμένα παιδιά,
στον αντικατοπτρισμό της.

Κι όσα γεννήθηκαν στο Φως;
Πώς μοιάζουν σκοτεινές αντανακλάσεις του;

Να δεις που η διάθλαση λειτούργησε στρεβλά,
σαν κάτι αλήθειες που τις ντύνουμε μισές
και τέλος τις γυμνώνουμε ασχολίαστες
και θάβονται άκλαφτες και μόνες.
Ούτε ένας δεν υπάρχει να θρηνήσει το χαμό τους
ούτε απ' οδύνη να λουστεί στο χώμα,
ούτε ένας να ντραπεί για τον στρεβλό
αντικατοπτρισμό τους.

(εις μνήμην Δημήτριου Λιαντίνη)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Miraggio"

Ma che tremore!
quando si attraversa il pianerottolo dell' anima.
Si trova lo specchio squisito laggiu
(la vita sia astuta!)...
ed i passi sospendono,
come bambini ombreggiati,
di fronte a suo miraggio.

E tutto che fu nato alla Luce?
Come assomiglia riflessi oscuri?
Si vede che la rifrazione e stata funzionata distortamente,
come qualcuna verita semivestita
la quale alla fine si spoglia senza commenti
e si seppellisce sola anche illacrimata.
Non c'e nessuno da lamentare la morte sua
Neanche di lavarsi sulla terra da dolore,
non c'e nessuno vergognato per il miraggio
distorto.

(in memoria di Dimitrios Liadinis)
~Σε μετάφραση στα Ιταλικά της Κατερίνας Καρύδη


Από την ποιητική συλλογή:ΣΕΛΗΝΗΣ ΑΝΤΙΚΑΤOΠΤΡΙΣΜΟΙ

ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ 2011

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-07-2011