- Oχι -

Δημιουργός: curious

A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τωρα και ξερω...πως σερνεται η νυχτα -φιδι, αγρυπνο, ανημερο-

χωρις αχναρια, στο φοντο του τοπιου, το θολο -κρυο,παγωμενο-

κατασπαραζοντας προσπαθειας ιχνη και σημαδια.



- Οχι, για τον μοναχικο που ανυποπτα.

- Οχι, για τον αμυητο χωρις σκοπο.

Μα για οποιον, οπως κι οποτε,σε οποιοδηποτε

-του'' Αρχιπελαγους''- καιρο.



Στην τεφρα του ανεμου, που σκορπισε θαμπος και

μαυρισε του οποιου βίου, ουρανο.

Στα ασημαντα τον καταχωρησαν οι ωρες, μα ηταν ...

- αδιστακτες και φονικες -ωρες του κακου, που σκορπισαν

με θυελλες εκουσιες, τ ' ασημαντα αχναρια, του βιου

του ασημαντου και του οικτρου - ετσι, οπως τον χαρακτηρισαν. -



Ποσες να 'ταν , ταχα ; Εκουσιο και το μετρημα της αντιπερα οχθης.

Τις ονοματισε κανεις, ή μηπως οχι. Κι η καταχωρηση των ονο-

ματων, της επικαφαλιδας, σε ποιο σημειο ανηλιαγο ; Του ακομη

πιο οικτρου κι ανισχυρου μυαλου -ετσι, οπως το χαρακτηρισαν. -




- Οχι ! -Τετοιο και μονο Αυτο ! - Ν 'ακουγεται ! Και τετοιο να παλλεται

και να δονειται, σε οποιο τοπο θλιβερο, του ασημαντου μυαλου.

Ποσα οχι ;Τα ειπωμενα ηχηρα ή ενδομυχα - τα καταχωνιασμενα -

μα παντα ζωντανα, εστω κι ανισχυρα, μα οχι ηττημενα !



Καποια...τις σαρωσαν την τεφρα και τις ωρες,οσα σταθηκαν καθαρια

και οχι υποπτα, οχι αδεια -χωρις αντικρυσμα, χωρις αντιλαλο κλαυθμου

και κοπετου - εκεινα που ποτε δεν προσαρτιθηκαν, λεια και λαφυρα

αντιπαλου στρατου, σαν συλλημενης χωρας, θησαυροι.



Τα ειπωμενα 'δεν ' κι ολα τα εκφρασμενα 'οχι ', μικροι και κουρασμενοι

μαχητες, καποια - αρκετων- καταφρακτοι ιπποτες και πολεμιστες,

Μα ...ολα μ 'ενα σταυρο, ολοπετρινο στο στηθος να προβαλλει, κι εκει

τ ' αχναρια ξαναπιαστηκαν κι απεδωσαν συγκομιδης καρπο, στην

οικουμενη, μονοπατια.



Εκεινα τ ' ανεκτιμητα ' οχι ', με πονο ανθρωπινο και καματο κατακτημενα,

εναντια κι αγναντια σε πολλους, παραταγμενα. Κι ετσι χαραχτηκαν απ'

την αρχη, ιχνη προσπαθειας, βιου σημαδια, εκει που η νυχτα σερνοντας,

τα ειχε καποτε σαρωσει. Εκει, που αποκαμενος, ειχε καποιος, καποτε

σταθει, να... που αλλος πια το μονοπατι, ασκιαχτο θα ξεδιπλωσει,

χωρις, φοβου υποταγη - κι ... αλλα ανθρωπινα αχναρια - σε δυσβατους

καιρους, ιχνη προσπαθειας, βιου σημαδια να εκπληρωσει.



Οχι, τ 'ονομα, - ασημαντο το προσωπο - βορα οπως το χαρακτηρισαν,

μα ο τελικος καρπος - συγκομιδη για τους πολλους - το μονοπατι.

Και για το ' Υπερτατο ' και ονομα και προσωπο, ακριβο...Και ανεκτιμητο,

το μονοπατι ! 'Οχι,' με αξία, ιχνη προσπαθειας, βιου σημαδια να εκπλη-

ρωσει.



Εναντια κι αγναντια σε πολλους - σε αγρυπνα κι ανημερα - μα η υπαρξη,

και μονο η υπαρξη - σαν υπαρξη, στην Οικουμενη -εναντια σε αγρυπνα

και ανημερα, την υπαρξη της παρουσιας της, να δικαιωσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-07-2011