Αγωνας

Δημιουργός: curious

A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στους φοβους σου ησουν δεμενος, με δυό θανατους πεθαμενος,

ενας στο σωμα φανερος, ενας στο πνευμα πιο κρυφος,

σε δρακους και υαινες παραδομενος - ζωη και θανατος -

παραδεισος και κολαση σε διεκδικουσε, τα λαθη σου,

τα βηματα, ο ενας με δακρυα κι ο αλλος, με γελιο τα μετρουσε.



Και της αρματωσιας σου οι ρωγμες, εδιναν χωρο στις πληγες,

να φανουν του εξω κοσμου τα χτυπηματα.

Του μεσα κοσμου τα σημαδια, ηταν ομως τα πιο αγρια.



Κι εκεινες οι ρωγμες σου στην αρματωσια μεγαλωσαν ακομη πιο βαθια.

Κι εμεινε γυμνος ο εαυτος, να στεκεται στον Πλαστη του εμπρος.

Κι ειπε η φωνη, αν θελεις πισω τη στολη, βγες στον εξω κοσμο

και παλεψε για τη ζωη σου. Εγω το δρομο σου θα σπερνω

με εχθρους κι αγκαθια γιατι... αυτο ειναι το αγωνισμα, στα Θεικα τα ματια.



Τα χερια σου, μου λες πως κοπηκαν, μα συγκρινε τον πονο, τον ανθρωπινο

κι αλλού. Σου εφραξα ομως την καρδια και τη στερεωσα σε υψη που δε

φτανει καμιά θαλασσα μαυρη και βαθια.


Τα δακρυα πυγολαμπιδες σου και φως και τωρα αγωνισου

σε διεταξε ο Θεος. Το αγωνισμα, το εκπονημα, ο βραχος,

για να χτιστει η κορυφη, που αγγιζει το θρονο του Θεου

κι εκει να παρηγορηθει, μ 'αγαπη και εξιλεωση στη γη.



Κι η πανοπλια σου η ραγισμενη, ειναι η σαρκα σου η ματωμενη,

εκει θα ξεπλυθει η περηφανια κι ο εγωισμος κι οποιο του σκοτους

βιός.



Ειπες, χωρις αρματωσια πορευεσαι και ντρεπεσαι.

Μα...η ηττα του ανισχυρου, ειναι η ντροπη του ισχυρου...

...στα ματια του Θεου.



Κι ο φοβος, το στεφανι της ψυχης, γιατι μαζι του παλεψες

κι ακομη προσπαθεις, γιατι τουτα τα εμποδια, τη στεριωσαν,

ποτε να μην παραδοθει, σε οποιον δρακο, σ 'οποιο ξωτικο,

στο εμφυσησε ο Κυριος κι αυτο !



Κι οταν στο τελος θα σου ζητηθει,

τον απολογισμο να κανεις,

εσυ θα πεις, πως αγωνιστηκες, χωρις τα οπλα του εχθρου,

κι αυτο την ηττα σου, νικη θα την κανει.



Τα εμποδια ειναι οι αθλοι σου, οι αθλοι σου στη γη,

παρασημα οι πονοι, αξιωμα η οδυνη κι ο αγωνας πια,

βαφτιστηκε αρετη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-07-2011