Αέναον άπειρον

Δημιουργός: Ηπιολόγος, Θανάσης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γεωμετρία του φωτός και του απείρου
και οι ψυχές να λαμπυρίζουν σαν αστέρια
στο πουθενά απλώνω τα δυό χέρια
το πέπλο να αγγίξω του ψιθύρου.

Νότες αρμονικές του διαστήματος
μια μελωδία γαληνεύει την ψυχή
Αγάπη στέλνει το βιολί που αντηχεί
σαν το αγγίζει ο Άρχοντας του Σύμπαντος.

Χάνεται η αρχή, η μέση και το τέλος,
όλην την αλήθεια ποτέ δεν θα τη βρεις
μιά μόνη σκέψη σε κάνει να χαρείς
πως είναι η καρδιά σου ουράνιο μέλος.

Ταξιδευτές αιώνιοι, πλανήτες κι απλανείς,
μετεωρίτες φωτεινοί και άλλοτε νεκροί
-η γεύση της σοφίας που γίνεται πικρή-
ήμαστε ένα "τίποτε" και γίναμε "κανείς".

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-07-2011