Έρμες ελπίδες

Δημιουργός: Ίμερος, Μιχάλης Κάρος

από μια δανεισμένη φράση του Jaxlarus
στον οποίο και αφιερωνεται εξαιρετικά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αλλά να που τις έρμες τις ελπίδες,
τα φτερά που μου γυρεύουν ουρανό,
δε λέω τα δόλια να τα κόψω, είδες
ας τα τρώει η σκουριά μες το νερό

η ελπίδα γίνεται βαθειά πληγή
όταν τα μάτια συχνά θολόνουν
κοιτώντας τον ήλιο στην αυγή
υποταγή στη μοίρα τους δηλώνουν

το κορμί αυτό στεγνό, κυρτώνει
σα ν' άδειασε με ένα στεναγμό
το βάρος των ονείρων του σηκώνει
λες κι έβαλε για στόχο, το χαμό

και η λύτρωση που ποτέ δε φτάνει
να δώσει μέσα σου γλυκήν ειρμό
μικρή είναι η ζωή, έχω αποκάμει
προορισμό θα έχω, έσχατο συρμό

συρμό που θα με φέρει πίσω πάλι
πάνω στις ράγας τον τρελλό ρυθμό
σε κείνο το άδειο μικρό ακρογυάλι
να μετρώ χαμένα λόγια, στο βυθό

Ζαχάρω 12/10/05

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-10-2005