Στην ωρα της

Δημιουργός: curious

A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εστρωσα λινο τραπεζομαντιλο κι ανοιξα διαπλατα την πορτα,

στολισα με βασιλικο τα σκαλοπατια και Κυριακη πρωι,σε καρτερω,

στης μεγαλης αγαπης την ωρα.



Οσα κρυφα μου εταξες, στα φανερα τα περιμενω, στον ερωτα

τραγουδι προσφορας. Λουλουδια- γιασεμια ανθιζουν στα ορθανοιχτα,

τα παραθύρια της καρδιας και τα κρατω ορθανοιχτα για σενα.



Κι ο μυρωμενος μενεξες που καιει μες στα δυό σου ματια,

κι ολες οι αμφιβολιες μου, σπανε σε χιλια δυό κομματια.



Ανοιξης το πρωτο το φιλι, σε χειλη τριανταφυλλι κι ο φλογερος

πανσες στη μεση της αυλης, αφησε να μαραθει καθε συστολη.


Ενα- ενα τα σκαλοπατια τα μετρω με βλεμμα πυρωμενο, καθε

βημα μου ξεχωριστο, πιο κοντα με φερνει στην αγαπη, ολοκληρη

ζωη σε περιμενω.



Τριζει η θυρα σαν γερνεις σιμα, τρεμει κι η ψυχη μηπως ξεχασμενη,

ονειρευεται ακομη. Στους αργυραμοιβους του κοσμου, πουλω ολο μου

το βιος. Εκει μπροστα σου τ 'ακουμπω φως μου.




Δε σου ταζω ψευτικα παλατια, ανασα, αγαπη αδιαπτωτη, πνοη

αγγελου θεικη. Στ ' αγγιγμα σου ολη η μουσικη. Άχνη στο βλεμμα

σου η χαραυγη. Σβησμενος οριζοντας η ζωη μου, διχως, τη δικη

σου τη ζωη.



Οπως θροιζουνε τα φυλλα της αυλης, καθε αναστεναγμος, καθε

δικη σου αναπνοη, θροιζουν και τα φυλλα της ψυχης μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-07-2011