Έπος

Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άπλωσε νύχτα το μαύρο σου φουστάνι,με τα χρυσά κεντίδια
φόρα για περιδέραιο τον πιο μακρύ ουράνιο αστερισμό
και σκάσε ένα χαμόγελο,να ρθει το φως του φεγγαριού.
Να βρω τους ήρωες που κρέμασαν τα χρόνια στ' άστρα
να ρωτήσω θέλω,να μου πουν πώς ήρωες γινήκαν
πώς τόσες ιστορίες γράφτηκαν γι αυτούς.

Ω,ήρωες της γης,γενναίοι μαχητές,χιλιοτραγουδισμένοι!
ποιός λόγος,ποιά αιτία σας έστεψε με δάφνινο στεφάνι;
πώς ξεχωρίσατε απ των θνητών το βουερό κοπάδι;
Κανένας δεν μ απάντησε,κανένας δεν μου είπε
σαν Μεγαλέξανδρος απόθεκα,την Ιλιάδα προσκεφάλι
θαρρώντας πως την αυγή για κατακτήσεις θα κινήσω.

Ίσως να τέλειωσαν τ ανδραγαθήματα,όλα να τα προλάβαν άλλοι,
ίσως τα τέρατα της γης να μην γεννήσαν άλλα
ίσως να μην υπάρχουν ποια Ελένες,χρυσοδέρατα,
ίσως απλά να είναι,απλά πως εθελοτυφλούμε,
και στην αμμουδερή ακτή να γυρεύουμε τις ομορφιές του βυθού,
ή απλά να κάνουμε δύσκολα τα απλά!

Η νύχτα ξεγυμνώθηκε και τρέχει να κρυφτεί,κάπου στα δυτικά,
απόψε πάλι ξεγελάστηκα πως είναι νύχτα για να γράψω έπη,
να λέει στα παιδιά της κάποια Έφη,ο τάδε,τάδε έφη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-08-2011