Ο μεγάλος λευτερωτής

Δημιουργός: staxologos, Εμμανουήλ Βαβαδάκης

Φίλε Μιχάλη μου ζήτησες να σου δώσω μερικά μαύρα ρόδα από τον κήπο της ασθένειας μου. Σου τα αφιερώνω.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο θάνατος κλέβει απ’ τον πόνο τον άνθρωπο

γι αυτό είναι οχτροί,

οι ασφοδελοί ρουφάνε τον άνθρωπο

και τον κάνουνε Είναι,

τον κάνουνε Άρωμα.

Άρωμα στον άνεμο. Λεύτερο

και το άρωμα ταξιδεύει,

ευφραίνει χωρίς να ζητά,

γεμίζει χωρίς να χορταίνεται,

χτυπάει στο λευκό μάρμαρο

σταγόνα σταγόνα,

δίνει ρυθμό στη βροχή να χορέψει

από ηδονή

έπειτα φιλτράρεται στη γη

κι ευδαιμονεί τέλεια.

Ο θάνατος είναι φίλος.

Ο πόνος θυμώνει και θεριεύει

πασχίζει να διυλίσει τον άνθρωπο

μα σπάνια τα καταφέρνει,

γιατί ο θάνατος είναι εκεί για τον άνθρωπο

τη σωστή στιγμή.

Τρελοί, είναι αυτοί που δεν τους πρόλαβε

όταν έπρεπε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-08-2011