Μαύρο μαντήλι

Δημιουργός: Κωνσταντίνος2004, Κωνσταντίνος

Τερματισμός σχεδόν απέλπιδα προσπάθεια Χωρίς προσπάθεια...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λυπήθηκε η ακρογιαλιά κι απλώνει βράχια
Πάνω στην γκρίζα αμμουδιά και στο νερό
σκοτείνιασε η ανατολή μέσα στα μάτια
κοιτά πως μοιάζει το πρωί με δειλινό

λαβώθηκε η μουσική γλυκαίνει ο ήχος
σκιές που νανουρίζονται στ’ αχνό το φως
μες στα χωράφια ο καημός θέρος ο στίχος
περικυκλώνει το φευγιό ο ουρανός

αλλοπαρμένη μοναξιά μαύρο μαντήλι
σκούρο το χρώμα και πώς να ‘ρθει η καρδία
στερνά να καίει η φωτιά μες στο καντήλι
και ματωμένη δίχως τέλος η αγκαλιά

μανταλωμένο το μπροστά σου παραθύρι
δες πως χορτάριασε ο χρόνος την ψυχή
πιοτό η αγάπη που ραγίζει το ποτήρι
κραυγή ο πόνος που ραγίζει τη σιωπή

το ψέμα απόψε λερώνει το φεγγάρι
φέρνει στο νου σου περασμένα μυστικά
σα φουρτουνιάζει πώς κλειδώνεσαι στ’ αμπάρι
και πώς κοιμάσαι με τέτοια ξαστεριά…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-08-2011