Μικρόκοσμος

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

...ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΑ!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποιοι μου είπαν
υπάρχει πάντα μια ελπίδα,
κάπου φωλιάζει, κάπου κρύβεται.
Μήπως όμως τελείωσε
και σώθηκε κάθε κομμάτι ευτυχίας?
Αναρωτιέμαι αν η ζωή
μπορεί να ανεχτεί τη μοναξιά,
κι αν η ψυχή μου αντέξει τόση
και σήμερα το βράδυ...

Είναι μια νύχτα γνώριμη
όπως οι άλλες,
μα όλες πέρασαν και φύγαν
τούτη εδώ μένει, μένει καιρό.
Και η φτωχή μου σκέψη
δε την ανέχεται, δε την μπορεί,
θέλει το νήμα της μικρής ζωής
με μιας να κόψει...

Δεν το θυμάμαι φίλε
ούτε γνωρίζω το πρώτο μου φιλί,
αφού ποτέ δεν έμαθα πως είναι.
Μου είπαν κάποιοι
πως σαν τα μάτια αγαπιούνται,
τα χείλη στάζουνε του έρωτα κρασί,
μα το πιοτό ετούτο δε το γεύτηκα,
και θλίψη ρέουν πάντα
τα δακρυσμένα χείλια...

Κι αν το κορμί μου απόψε
τροφή θα γίνει στα ερπετά,
δε μ'ενοχλεί, δε το χρειάζομαι,
κάτω απ'τη γη
θα συνηθίσω τη βροχή,
αφού τα δάκρυά μου
θα έχουν πια στερέψει.
Κάτω απ'το χώμα
ένας μικρόκοσμος υπάρχει,
που με ζητά απεγνωσμένα
να με σώσει...

Μου'παν ακόμα να περιμένω
μέχρι ο ήλιος να φανεί,
κι ίσως να δω τον κόσμο αλλαγμένο...

Χίλιες φορές καρδιά μου δε βαστώ,
μες στο μικρόκοσμο της γης
να σκεπαστώ ζητώ με τα σεντόνια,
και τα λευκά μου σάβανα
αμέσως να φορέσω...

Κι όταν φανεί εκείνη μακριά
θα τη σκοτώσω την ελπίδα,
να πάρω για λάφυρο
ένα της φιλί,
κι όσα η ζωή μου στέρησε,
ένα κομμάτι ευτυχίας
που μου ανήκει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-10-2005