Ιστορία «σε απόσταση αναπνοής» Μέρος πρώτο Δημιουργός: Νίνο Αυγέρης, Αντώνης 3 Μαρτυρικά χρόνια περίμενα αυτή τι στιγμή... τίποτα λιγότερο, τίποτε περισσότερο... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ν- Και τώρα? Τι να αγαπήσω και τι να μισήσω?
Χαμήλωσα το βλέμμα μου προς το πάτωμα και φόρεσα τα καφετί γυαλιά για να μην φανώ ότι βουρκώνω. Πήρα δύο βαθιές αναπνοές και σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα στα μάτια μου και είπε:
Κ- Να αγαπάς εμένα και να μισήσεις τον χρόνο. Είναι το μοναδικό πράμα που μας κρατάει μακριά… η απόσταση μειώνετε, με ένα αεροπλάνο.
Το ένα τσιγάρο διαδεχόταν το άλλο, μέσα σε 10 λεπτά έκανα μισό πακέτο. Στο στήθος μου είχα έναν κόμπο και στην πλάτη μου ένα πάγωμα ίσα να φύγει η καρδιά από τα στήθη. Νιώθω πως αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή πως χάνω τον έλεγχο μου, είναι πέρα από τα όρια της καρδιά μου και του λογισμού μου. Προσπαθώ να μην λυγίσω. Είπα να σηκωθούμε και να πάμε προς το πούλμαν που από τα Τρίκαλα θα με πηγαίνανε στην Άρτα . Ένα ψυχρό φιλί στο μάγουλο μία στεγνή και ψυχρή χειραψία και γύρισα το κεφάλι μου προς το πούλμαν. Αντίο απάντησα και ξανά έβαλα τα γυαλιά. Μπήκα μέσα και δεν γύρισα το κεφάλι, ούτε πίσω, ούτε αριστερά ούτε δεξιά μπροστά με βουρκωμένα μάτια. Το λεωφορείο έφυγε, έβαλα μουσική στα αφτιά μου και φύγαμε!!!!
...
συνεχίζετε με το Δεύτερο μέρος!!!!! Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-08-2011 |