Σονέττο Xiii

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Χλωμή θωρριά σε ενα απόβραδο θλιμμένο,
μελαγχολία, στου καραβιού την κουπαστή,
μοιάζει το πέλαο μπροστά μου μαγεμένο
σαν οι αφροί του ξεμακραίνουν το νησί.

Κι έχει αρχίσει να φυσσάει μία θλίψη
που συνεφιάζει σαν την πάχνη τα νερά,
σαν απο ΄κείνη που φυσσα οσο εχεις λειψει
σαν απο κείνη που φωλιάζει στην καρδιά

Ενα ακόμα πλήγωσε , θέρος , τα δυο μου χείλη
και το βλέπω να μακράινει αγκαλιά με το νησί
σαν σηκώνω αδεια τα μάτια,

Πως εγέρασε η ψυχή μου ,σαν απότιστο σταφύλι
κι έλιωσε στην ερημιά της όπως λιώνει το κερί,
στης ζωής τα σκαλοπάτια.[/I]

θανάσης Κρουστάλης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2011