Αληθινά ψέματα

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Αληθινά ψέματα</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Αληθινά ψέματα</b><p>Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, <i>Κατερίνα Θεωνά </i><p><i> ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Η μακαρίτισσα η θεία μου η Στέλλα όταν ήμουν έξι ετών είχε αρχίσει να μου λέει ένα παραμύθι<br />
την πήρε όμως ο ύπνος,κι επειδή από εκείνα τα χρόνια ήμουν πολύ ευγενικό παιδί,χωρίς να<br />
λογαριάσω τίποτα την ξύπνησα για να μου πει τη συνέχεια,μισοκοιμισμένη όμως όπως ήταν<br />
ακόμα μου είπε κάτι άλλο........όταν το κατάλαβε,μου ζήτησε συγνώμη και μου εξήγησε...........<br />
ότι δεν ήταν αυτό το πραγματικό τέλος του παραμυθιού.Δεν πειράζει (της είπα)και αυτό το τε<br />
λος,ωραίο είναι.<br />
Την άλλη μέρα σκέφτηκα,'οτι αφου μπορείς ν αλλάξεις το τέλος σ ένα παραμύθι,γιατί να μην<br />
φτιάξεις,ένα ολόκληρο με το νου σου.......ενα? δεκάδες έφτιαξα......άρχισα λοιπόν να τα διηγο<br />
ύμαι στα άλλα παιδιά.........και τότε συνεβαιναι το εξής περίεργο,όταν τους έλεγα ότι το παρα<br />
μύθι ήταν δικό μου.ούτε που ήθελαν να το ακούσουν.όταν όμως τους έλεγα(ψέματα)ότι μου..<br />
το είπε κάποιος άλλος το έβρισκαν υπέροχο και μου ζητούσαν να το επαναλάβω δυό και τρ<br />
εις φορές,αυτό βέβαια συνεχίστηκε για αρκετά χρόνια.<br />
Οταν ήμουν γύρω στα είκοσι,επειδή είχα βαρεθεί να ρίχνω τις γνωστές πασιέντζες έφτιαξα...<br />
καμιά δεκαριά δικές μου,κανείς δεν ήθελε να του τις μάθω,'οταν όμως έλεγα ότι μου τις εδει<br />
ξαν κάποιοι άλλοι στο φοιτητικό δωμάτιο,'επρεπε ν ανοίξω τα παράθυρα γιατί είχαμε συνω<br />
στισμό.<br />
Πριν δυό χρόνια περίπου βρέθηκα με κάποια άτομα από μιά παλιά μου παρέα,και άρχισα να<br />
θυμάμαι κάποια (ασήμαντα ίσως)γεγονότα που συνέβησαν τότε.......μεταξύ μας αλλά και με α<br />
λλα πρόσωπα που δεν ήταν παρόντα.Με αντιμετώπισαν σαν εξωγιηνη και επειδή εκείνοι δεν<br />
τα θυμόντουσαν,μου είπαν να περιορίσω τη φαντασία μου.Εκανα λοιπόν και εγώ κάτι παράτυ<br />
πο.Στο σπίτι μου ...........υπήρχαν κάποια ημερολογία,παρελθόντων ετών με άγραφες σελίδες<br />
για καλή μου τύχη ένα απ αυτά ήταν απ τη χρονιά που συνέβησαν όσα τους είχα διηγηθεί,βρη<br />
κα κι ένα στυλό που έγραφε ξεθωριασμένα.......και μετέφερα τα γεγονότα στις αντίστοιχες ημε<br />
ρομηνίες............καλά..........όταν τους το έδειξα,'οχι μόνο οι συγνώμες άρχισαν να πέφτουν βρο<br />
χή.......αλλά άρχισαν και να θυμούνται και να με ρωτάνε διάφορα συμπληρωματικά.<br />
Αυτά που σας διηγήθηκα ίσως να μην είναι και τόσο σημαντικά.υπήρξαν όμως και πολύ πιό...<br />
σοβαρά γεγονότα στη ζωή μου στα οποία αναγκαζόμουν να παραποιώ την αλήθεια για να γι<br />
νομαι πιστευτή........Κι αναρωτιέμαι πόσο ψεύτικος πρέπει να γίνεται κάποιος για να φαίνεται<br />
αληθινός?Βέβαια εμείς από το στίχοι το ξέρουμε καλά νομίζω.<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-08-2011</td><td valign=top></td></table><br />