Μοναξια

Δημιουργός: amylee, Ευη

Κανεις δεν της γλιτωνει για παντα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια φορα και εναν καιρο
καπου που κανεις δεν ξερει υπηρχε
ενα γυαλινο καστρο....
πανεμορφο...αδειο και σκοτεινο...
στους τοιχους ηταν κρεμασμενες παλιες φωτογραφιες
γεματες προσωπα που σβησαν απο την μνημη...
ενα κοριτσι καποτε διεσχισε τις κρυσταλλινες πορτες...
καλως οριζοντας το σε μια πληγη που ποτε δεν παυει να ματωνει...
η σιωπη εκοβε βολτες στους αδειους διαδρομους....
εκεινο ετρεχε να κρυφτει πισω απο διαφανους τοιχους...
κι ενιωθε το αηχα γελια σαν μαστιγωματα στην ψυχη της..
Περνουν τα χρονια σαν σταγονες της βροχης...
κι ο χρονος αγεραστος συνεχιζε να χαμογελαει....
που και που κοιταζε δειλα εξω απο το παραθυρο...
μεχρι που αποφασισε να ξανα βγει εξω...
καθως το καστρο εχανε σιγα σιγα την λαμψη του..
να αγγιξει λιγη απο την μαγεια των ονειρων που την επισκεπτονταν καθε βραδυ...
Τοτε ενα κομματι γυαλι ραγισε...
σαν μαχαιρι καρφωθηκε πανω στην καρδια της...
φως ξεχυθηκε παντου...
κι εκεινη συρθηκε εξω...
μεχρι που το αιμα στεγνωσε κατω απο τον δυνατο ηλιο...
και για πρωτη φορα χαμογελασε...
τα ονειρικα σκαλοπατια την οδηγησαν μακρια...
ομως εκεινο το σπασμενο κομματι καρδιας συνεχιζει να λειπει...
να ματωνει...
τραβωντας την εστω και για λιγο πισω απο τους γυαλινους τοιχους
της μοναξιας...
γιατι κανεις δεν μπορει να ξεφυγει απο τον εαυτο του....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-08-2011